Young Corbett II
 | |
| Pełne imię i nazwisko | William J. Rothwell |
|---|---|
| Pseudonim | Young Corbett |
| Data i miejsce urodzenia | 4 października 1880 |
| Data i miejsce śmierci | 10 kwietnia 1927 |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 159 cm |
| Kategoria wagowa | piórkowa |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk | 111 |
| Zwycięstwa | 58 |
| Przez nokauty | 47 |
| Porażki | 14 |
| Remisy | 12 |
| Nieodbyte | 3 |
Young Corbett II, właśc. William J. Rothwell (ur. 4 października 1880 w Denver, zm. 10 kwietnia 1927 w Denver) – amerykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii piórkowej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pierwszą walkę zawodową stoczył w 1896. Przybrał pseudonim "Young Corbett" od mistrza świata wszechwag Jamesa J. Corbetta. Ponieważ walczył już inny bokser o tym przydomku (George Green), Rothwell był nazywany "Young Corbett II". W późniejszych latach inny bokser, Raffaele Giordano, który przybrał pseudonim "Young Corbett III", został zawodowym mistrzem świata wagi półśredniej. Żaden z tych pięściarzy nie był spokrewniony z pozostałymi[1]. Pierwsze 15 walk zawodowych stoczył w 1897, a w 1898 kolejnych 15.
W 1901 pokonał takich przeciwników, jak Joe Bernstein, Eddie Santry, Oscar Gardner i były dwukrotny mistrz świata George Dixon. 28 listopada tego roku w Hartford znokautował w 2. rundzie mistrza świata w kategorii piórkowej Terry'ego McGoverna (w 1. rundzie obaj zawodnicy leżeli na deskach) i został nowym czempionem.
W obronie tytułu wygrał z takimi bokserami, jak: Kid Broad (13 maja 1902 w Denver na punkty), Joe Bernstein (16 października 1902 w Baltimore przez KO w 7. rundzie) i Austin Rice (14 stycznia 1903 w Hot Springs przez techniczny nokaut w 18. rundzie). Broniąc tytułu zremisował z Eddiem Hanlonem 26 lutego 1903 w San Francisco i ponownie pokonał McGoverna 31 marca 1903 w San Francisco przez KO w 11. rundzie.
Później nie był w stanie utrzymać limitu wagi piórkowej i zrezygnował z tytułu. Wakujący tytuł zdobył Abe Attell. Niektóre źródła[2] podają, że Attell bronił mistrzostwa w kategorii piórkowej poniżej 122 funtów, a Corbett powyżej tej wagi, wygrywając dwie walki (z Hanlonem i Dave'em Sullivanem) i przegrywając trzecią (z Jimmym Brittem 25 marca 1904 w San Francisco na punkty).
W 1904 i 1905 Young Corbett II przegrał dwukrotnie z Battlingiem Nelsonem, w 1906 przegrał z Aurelio Herrerą i stoczył walkę no decision z McGovernem. Boksował do 1910.
Stoczył w sumie 111 walk, z których wygrał 58, przegrał 14, zremisował 12, 24 było no decision, a 3 no contest. Został wybrany w 2010 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 90. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
- ↑ Wykaz walk zawodowych Corbetta [online], boxrec.com [dostęp 2013-01-26] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Young Corbett II [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2013-01-26] (ang.).
- Young Corbett II (William Rothwell) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2013-01-26] (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Corbetta [online], boxrec.com [dostęp 2013-01-26] (ang.).