Yoshimochi Ashikaga
| Imię japońskie | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
 | |||||
 Mon rodu Ashikaga | |||||
 | |||||
| Siogun | |||||
| Okres | |||||
| Poprzednik | |||||
| Następca | |||||
| Siogun | |||||
| Okres | |||||
| Poprzednik | |||||
| Następca | |||||
| Dane biograficzne | |||||
| Data urodzenia | |||||
| Data śmierci | |||||
| Ojciec | |||||
Yoshimochi Ashikaga (jap. 足利 義持 Ashikaga Yoshimochi; ur. 12 marca 1386, zm. 3 lutego 1428) – czwarty siogun z rodu Ashikaga. Sprawował władzę w Japonii w okresie Muromachi w latach 1394–1423 i 1425–1428.
Rządy[edytuj | edytuj kod]
Yoshimochi rozpoczął rządy jako siogun w 1394, gdy jego ojciec, Yoshimitsu, zrezygnował z formalnego sprawowania władzy[1], ale do śmierci wywierał nadal duży wpływ na politykę siogunatu. Dopiero po śmierci Yoshimitsu w 1408[2] Yoshimochi mógł prowadzić własną politykę[3]. W 1411 zerwał kontakty polityczne z Chinami[4], a w 1413 po abdykacji cesarza Go-Komatsu wszedł w konflikt z byłym dworem południowym. Powodem konfliktu był fakt, że cesarz Shōkō wstąpił na tron, łamiąc porozumienie między cesarzem Go-Kameyama z dworu południowego i cesarzem Go-Komatsu.
Kolejnym problemem dla sioguna była waśń w 1415 między Kantō-kubō (tytuł równoznaczny z tytułem sioguna)[5], którym był Mochiuji Ashikaga, a Kantō-kanrei (namiestnik sioguna)[5], którym był Zenshū Uesugi[4]. Doprowadziła ona w 1416 do powstania Uesugi przeciw siogunatowi[2], które zostało stłumione dopiero w 1417 przez Mochiujiego. Trzy lata później, w 1420, w kraju wybuchła klęska głodu, która pochłonęła wiele ofiar[4]. W 1422 ponownie wzrośli w siłę stronnicy dworu południowego[2]. Zmęczony Yoshimochi w tym samym roku przekazał tytuł i władzę swojemu jedynemu synowi Yoshikazu, który jednak umarł bezdzietnie po trzech latach. Z tego powodu, w 1425 Yoshimochi ponownie objął urząd sioguna i sprawował go do swej śmierci w 1428. Po nim, na nowego sioguna wyznaczony został jego brat Yoshinori Ashikaga[4].
Nawiązanie kontaktów z Koreą[edytuj | edytuj kod]
W 1398 ambasador Pak Tong-chi został wysłany z Korei do Japonii, aby doprowadził do ukrócenia działalności japońskich piratów wakō. Został przyjęty przez Yoshimitsu, który wysłał go w drogę powrotną z setką złapanych piratów i prośbą do króla Korei o pisma buddyjskie. Był to początek formalnych relacji pomiędzy Japonią a Koreą, polegających m.in. na wymianie regularnych poselstw[6]. Piraci jednak byli nadal na tyle dokuczliwi, że Koreańczycy podjęli próbę ataku na Cuszimę w 1419 (tzw. inwazja Ōei). Atak został odparty, a następny król koreański dążył raczej do pokojowych stosunków handlowych z Japonią[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, str. 321.
- ↑ a b c Joyce Ackroyd: 'Lessons from History: The Tokushi Yoron. Brisbane: University of Queensland Press, 1982, s. 330. ISBN 0-702-21485-X.
- ↑ Titsingh, p. 325.
- ↑ a b c d George Sansom: A History of Japan, 1334-1615. Stanford: Stanford University Press, 1961, s. 142. ISBN 0-8047-0525-9.
- ↑ a b Jolanta Tubielewicz: Historia Japonii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo, 1984, s. 451, 452. ISBN 83-04-01486-6.
- ↑ Etsuko Hae-Jin Kang: Diplomacy and ideology in Japanese-Korean relations: from the fifteenth to the eighteenth century. London: Palgrave Macmillan, 1997, s. 35. ISBN 978-0-312-17370-8.
- ↑ Kozo Yamamura: The Cambridge History of Japan. T. 3: Medieval Japan. Cambridge University Press, 1990, s. 441. ISBN 978-0521223546.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Isaac Titsingh, red., Siyun-sai Rin-siyo/Hayashi Gahō, 1652, Nipon o daï itsi ran; Annales des empereurs du Japon, Paris: Royal Asiatic Society Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland, 1834