Xenopus tropicalis

Xenopus tropicalis[1]
(J. E. Gray, 1864)
Ilustracja
Parka
Ilustracja
Osobnik odpoczywający w kępach mchu
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy bezogonowe

Rodzina

grzbietorodowate

Rodzaj

Xenopus

Gatunek

Xenopus tropicalis

Synonimy
  • Silurana tropicalis J.E. Gray, 1864[1]
  • Silurana intertropicalis J.E. Gray, 1864[1]
  • Xenopus (Silurana) epitropicalis (J.E. Gray, 1864)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Xenopus tropicalisgatunek płaza bezogonowego z rodziny grzbietorodowatych (Pipidae). Bywa hodowany w akwariach.

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Gatunek opisany przez Johna Edwarda Graya w 1864 roku[3]. W 2015 roku Ben Evans wyodrębnił podrodzaj Silurana. Zaliczono doń m.in. Xenopus tropicalis, Xenopus epitropicalis, Xenopus calcaratus, Xenopus mellotropicalis ze względu na niewielkie różnice w morfologii, jednak cały czas są one zaliczane do rodzaju Xenopus[3].

Większa żaba szponiasta (Xenopus laevis) ze skrzekiem, obok Xenopus tropicalis

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Xenopus tropicalis koloru płowego

Xenopus tropicalis występuje w mętnych jeziorach zachodniej Afryki (stąd nazwa w języku angielskim – western clawed frog lub southern platanna – zachodnia szponiasta żaba, południowa platana)[3]. Zamieszkuje tereny Konga, Gambii i Kamerunu, Ghany wraz z Gwineą[3]. Największą populację znaleziono w Parku Narodowym Komoé i na terenach rzeki Sanaga, gdzie żyje w lasach galeriowych[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała do 5 cm, z czego samice są często większe od samców, które zwykle osiągają 2,8 cm[3]. Ciało spłaszczone i opływowe. Skóra gładka, lekko chropowata i śliska[3]. Z boku ciała specjalne brodawki działają jak linia boczna u ryb, dzięki czemu orientują się w mętnej wodzie[3]. Przednie kończyny mniejsze od tylnych[3]. Palce połączone błoną pławną[3]. Na tylnych odnóżach znajdują się cztery pazury (inni przedstawiciele Xenopus mają tylko trzy), potrzebne do rozgrzebywania gleby. Płaz nie posiada języka. Kijanki typowe dla grzbietorodowatych, z dużym, szerokim pyskiem, na którym występują gruczoły wylęgowe. Posiadają także długi ogon, który z czasem zanika. Ten takson uchodzi za długowieczny. W niewoli obserwowano 17-letnie osobniki. Nie wiadomo, czy w naturze tak długo żyją.

Zwierzę rozdzielnopłciowe. Dymorfizm płciowy słabo widoczny. Ciało samicy jest kształtu trójkąta. Samiec mniejszy, a jego ciało przypomina kształtem prostokąt.

Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Wczesne stadium kijanki Xenopus tropicalis

Zwierzę drapieżne; odżywia się głównie pierścienicami i larwami owadów[3] oraz okazjonalnie kijankami innych płazów[3], skorupiakami czy ślimakami. W akwarium można podawać im rurecznik, artemię i dżdżownice. Kijanki karmi się rozwielitkami i oczlikiem.

Zwierzęta rozmnażają się w porze deszczowej. Kiedy nadchodzi pora sucha, owijają się śluzem i zakopują się w mule. Po porze suchej samce jako pierwsze wychodzą ze swych kokonów i zaczynają rechotać. Odgłosy Xenopus tropicalis przypominają skrzypienie drzwi. Po godach dochodzi do ampleksusu i samica składa skrzek. W niewoli trudno je rozmnożyć, wymaga to imitacji pory suchej i wilgotnej tzn. 2 miesiące mało pożywienia i wysoka temperatura, po terminie niższa temperatura i obfite karmienie, trzeba jednak pamiętać, iż płazy źle znoszą spadki temperatur.

Akwarium[edytuj | edytuj kod]

Akwarium może być 54-litrowe. Wysokość poziomu wody nie musi być wysoka – ok. 25 cm. Temperatura wody od 25 do 27°C, natomiast pH od 6,5 do 7,5. Zbiornik nie może być niski, gdyż żaby mogą uciec. Na dnie powinien być piasek (drobnoziarnisty). Żabki bowiem lubią się do oczu w nim zakopać. W akwarium zalecane są też rośliny (pływające np. pistia rozetkowa i denne np. anubias) i korzenie, które mogą wystawać ponad powierzchnię wody. Na dno można wrzucić kilka liści. Jako towarzystwo mogą się znaleźć ślimaki (np. rozdętki i zatoczki), gdyż będą utrzymywać czystość akwarium i będą pokarmem. Nie wolno trzymać ich z rybami czy innymi płazami, gdyż mogą one roznosić drobnoustroje. Na przykład żaby szponiaste (Xenopus laevis) roznoszą Mycobacterium, które są zabójcze dla pokrewnego gatunku, Xenopus tropicalis.

Status[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje Xenopus tropicalis za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Populacja malejąca, podobnie jak w przypadku jego krewnych. Uchodzi za dość pospolite zwierzę. Powodem zagrożenia jest wyłapywanie płazów w celach laboratoryjnych i kulinarnych oraz niszczenie środowisk występowania.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Xenopus tropicalis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Xenopus tropicalis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. a b c d e f g h i j k l Xenopus tropicalis: Tropical Clawed Frogs. [w:] Amphibiaweb [on-line]. University of California, Berkeley, CA, USA, 2010. [dostęp 2021-08-02]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Julia Stojak: „Magazyn Akwarium” Nr 6/2020 (184). Warszawa, s. 94–106, ISSN 1643-0182