Wzorowy Kierowca (Wojsko Polskie)
Wzorowy Kierowca – tytuł honorowy i odznaka nadawana żołnierzom Wojska Polskiego.
Ustanowiona rozkazem Ministra Obrony Narodowej w 1946 roku. Nadawana kierowcom wojskowych pojazdów mechanicznych za wysoką i wydajną pracę oraz troskę i dbałość o sprzęt samochodowy. Odznaka posiadała dwie klasy: Kierowca 1 klasy i kierowca 2 klasy[1]. Wykonawca: Mennica Państwowa.
Od 1958 roku w Wojsku Polskim wprowadzono ogólnopolską odznakę Wzorowy Kierowca. Nadawano ją kierowcom wojskowym po osiągnięciu odpowiedniej klasy specjalności[1].
Opis odznaki[edytuj | edytuj kod]
- Wzór 1946
Tarcza zwężająca się ku dołowi, na której stylizowany orzeł, napis: WZOROWY KIEROWCA. U dołu rysunek opony samochodowej w wieńcu laurowym. Obok dwa skrzyżowane młotki. Metal posrebrzany lub brązowiony[1].
- Wzór 1958
Tarcza czerwono emaliowana, na której widnieje napis WZOROWY KIEROWCA oraz srebrna oznaka służby samochodowej. Po bokach złote kłosy ujęte srebrnym trybem. Odznaka trzystopniowa: złota, srebrna, brązowa. Projekt: Witold Kalicki. Wykonanie: Mennica Państwowa – Warszawa[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Wełna 1989 ↓, s. 40–41.
- ↑ Sawicki 2003 ↓, s. 134–135.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mieczysław Wełna: Odznaki i oznaki ludowego Wojska Polskiego; katalog. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989. ISBN 83-04-02954-5.
- Zdzisław Sawicki: Odznaki Wojska Polskiego 1943 - 2003; katalog zbioru falerystycznego; 2. Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2003. ISBN 83-7339-021-9.
