Wyspa Victorii
_2020-08-08_Sentinel-2_L2A_Highlight_Optimized_Natural_Color.jpg) | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Obwód | |
| Akwen | |
| Powierzchnia | ~40 km² |
| Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu archangielskiego  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
 80°09′N 36°46′E/80,150000 36,766667 | |
 | |
Wyspa Victorii[1] (ros. Остров Виктория, trl. Ostrow Wiktorija) – samotna wyspa położona na Oceanie Arktycznym na północy Morza Barentsa, pomiędzy dużymi archipelagami Ziemi Franciszka Józefa i Svalbardu; jest to najdalej na zachód położona wyspa rosyjskiej Arktyki.
.png)
Wyspa jest owalna, prawie w całości pokryta lodem. Została odkryta 20 lipca 1898 roku przez Norwegów, a następnego dnia dostrzeżona przez kapitana jachtu Victoria, od którego to statku pochodzi nazwa wyspy (w Polsce spotykana jest również niepoprawna polskojęzyczna wersja „Wyspa Wiktorii”, sugerująca pochodzenie nazwy od osoby[1]). W 1926 roku została uznana przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich za część jego terytorium. W latach 1929-30 Norwegia podjęła tajne działania w celu przyłączenia jej do swojego terytorium; w 1932 roku wyspa ostatecznie stała się własnością radziecką[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Protokół 80. posiedzenia Komisji Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej. ksng.gugik.gov.pl, 2013-06-26. [dostęp 2020-02-25]. (pol.).
- ↑ I. Gjertz, B. Mørkved. Norwegian Arctic Expansionism, Victoria Island (Russia) and the Bratvaag Expedition. „Arctic”. 51 (4), s. 330-335, grudzień 1998. [dostęp 2014-01-28].