Wybory prezydenckie w Polsce w 1947 roku
Wybory prezydenckie w Polsce w 1947 roku – wybory przeprowadzone przez Sejm Ustawodawczy 5 lutego 1947 roku. Klub PSL głosował przeciwko.
W dniu 19 stycznia 1947 roku odbyły się pierwsze w powojennej Polsce wybory do Sejmu Ustawodawczego. W jednoizbowym Sejmie, który ukonstytuował się 4 lutego 1947 roku, uchwalono wzorowaną na rozwiązaniach Konstytucji Marcowej (1921 r.) ustawę o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którą Prezydent był wybierany przez Sejm większością 2/3 głosów na siedmioletnią kadencję. 5 lutego 1947 roku na urząd ten wybrano Bolesława Bieruta (oficjalnie bezpartyjnego, jednak związanego z Polską Partią Robotniczą)[1].
W czasie debaty w Sejmie Ustawodawczym 4 lutego 1947 r. nad projektem ustawy konstytucyjnej o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej[2], poseł Witold Bieńkowski z Klubu Katolicko-Społecznego[3] zgłosił poprawkę przewidującą przywrócenie roty przysięgi Prezydenta z 1921[4]. Wówczas koło poselskie PSL, szukając kompromisu, wniosło o dodanie do przewidzianej w projekcie ustawy świeckiej roty przysięgi prezydenckiej końcowych słów: „Tak mi dopomóż Bóg”. Koło poselskie PPR potraktowało problem taktycznie i głosowało za, natomiast koło poselskie PPS głosowało przeciwko. Bolesław Bierut złożył przysięgę prezydencką zakończoną tą formułą religijną[5]. Wybory odbyły się w formie podobnej do głosowania nad pierwszym Prezydentem PRL, w tym ostatnim Rzeczypospolitej Polskiej - Wojciecha Jaruzelskiego, gdyż wyłoniono wniosek o propozycję kandydatury prezydenta drogą powszechnego kompromisu w Sejmie X kadencji[potrzebny przypis].
Wyniki[edytuj | edytuj kod]
| Zdjęcie | Imię i nazwisko | Przynależność partyjna | Głosy w I turze |
|---|---|---|---|
.jpg) | Bolesław Bierut | bezpartyjny | 443[6] |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Krzysztof Meszyński, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w systemie bezpieczeństwa państwa, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, 16 (6.1), 2015, s. 155–172, ISSN 1733-2486 [dostęp 2022-12-20], Cytat: 31 grudnia 1944 roku poprzez ustawę Krajowa Rada Narodowa zmieniła tytuł Bolesławowi Bierutowi z przewodniczącego Krajowej Rady Narodowej na Prezydenta Krajowej Rady Narodowej, co akcentowało jego centralną pozycję w nowych władzach. W dniu 19 stycznia 1947 roku odbyły się pierwsze w powojennej Polsce wybory do Sejmu Ustawodawczego. W jednoizbowym Sejmie, który ukonstytuował się 4 lutego 1947 roku, uchwalono wzorowaną na rozwiązaniach Konstytucji Marcowej ustawę o wyborze Prezydenta, zgodnie z którą Prezydent był wybierany przez Sejm większością 2/3 głosów na siedmioletnią kadencję. 5 lutego 1947 roku na urząd ten wybrano Bolesława Bieruta. (pol.).
- ↑ Ustawa konstytucyjna z dnia 4 lutego 1947 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej. [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2022-12-20].
- ↑ Zbiory NAC on-line [online], audiovis.nac.gov.pl [dostęp 2022-12-20].
- ↑ Sprawozdanie stenograficzne z 1. posiedzenia Sejmu Ustawodawczego w dniu 4 lutego 1947 r., łamy 41–42.
- ↑ Małgorzata Winiarczyk-Kossakowska, Konstytucyjna regulacja problematyki wyznaniowej w Polsce Ludowej, „Studia Politologiczne”, 23, 2012, s. 161–178, ISSN 1640-8888 [dostęp 2022-12-20] (pol.).
- ↑ Został wybrany 443 głosami przy 24 oddanych białych kartkach i 1 głosie nieważnym, za: Kronika XX wieku, Warszawa 1991, s. 692.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Protokół objęcia władzy przez Prezydenta Rzeczypospolitej Bolesława Bieruta (Dz.U. z 1947 r. nr 11, poz. 46)
- ↑ W latach 1922–1933 i w 1989 wyborów dokonywało Zgromadzenie Narodowe, w 1947 dokonał Sejm Ustawodawczy.