Wybory prezydenckie w Niemczech w 2012 roku
_cropped.jpg)
Wybory prezydenckie w Niemczech w 2012 roku miały miejsce 18 marca 2012 w Berlinie[1]. Na Prezydenta Federalnego Republiki Federalnej Niemiec 15. Zgromadzenie Federalne wybrało Joachima Gaucka[2]. Przedterminowe wybory były konieczne po ustąpieniu z funkcji prezydenta Christiana Wulffa[3].
Ustąpienie Christiana Wulffa z urzędu[edytuj | edytuj kod]
17 lutego 2012 z urzędu ustąpił prezydent Christian Wulff[3]. Rezygnacja nastąpiła w związku z zarzutami korupcyjnymi.
Na okres wakatu obowiązki prezydenta przejął przewodniczący Bundesratu Horst Seehofer[3].
Zasady wyboru Prezydenta RFN[edytuj | edytuj kod]
W Niemczech prezydenta federalnego wybiera Zgromadzenie Federalne, złożone po połowie z członków Bundestagu i przedstawicieli parlamentów regionalnych. Wedle artykułu 54 Konstytucji Niemiec prezydentem zostaje osoba, która uzyskała bezwzględną większość głosów (50 % ogólnej liczby członków Zgromadzenia Federalnego i jeden głos, tj. w 15. Zgromadzeniu Federalnym 621 głosów[2]) w dwóch pierwszych turach głosowania lub zwykłą większość w trzeciej turze. Głową państwa może zostać osoba, która posiada obywatelstwo niemieckie, ukończyła 40. rok życia oraz posiada prawa wyborcze do Bundestagu.
Kandydaci[edytuj | edytuj kod]
Wedle §9 ust. 1 Ustawy o Wyborze Prezydenta Federalnego kandydatury muszą być zgłoszone pisemnie z dołączoną zgodą kandydata; do zgłoszenia uprawniony jest każdy członek Zgromadzenia Federalnego. Łącznie zaproponowano troje kandydatów:
- Joachim Gauck (bezpartyjny) – wspólny kandydat CDU, SPD, Zielonych, FDP i CSU, teolog, były szef Urzędu ds. Akt Stasi. 17 lutego 2012 SPD i Zieloni ponownie zaproponowali Joachima Gaucka na prezydenta federalnego, który był ich kandydatem w roku 2010. 19 lutego 2012 kandydaturę Gaucka poparła również FDP, jednak CDU i CSU uznały jego kandydaturę za nie do zaakceptowania[4]. Ostatecznie wieczorem tego samego dnia partie unijne przystały na wybór Joachima Gaucka na prezydenta. Tym samym Gauck ma poparcie pięciu spośród sześciu partii najliczniej reprezentowanych w Zgromadzeniu Federalnym[5]. Później również dwie małe partie, Freie Wähler[6] i Südschleswigscher Wählerverband[7] zadaklarowały poparcie kandydatury Gaucka.
- Beate Klarsfeld (bezpartyjna) – kandydatka Lewicy, dziennikarka, działaczka na rzecz rozliczenia nazistowskiej przeszłości. Zarząd Lewicy potwierdził jednogłośnie kandydaturę Klarsfeld 27 lutego 2012[8].
- Olaf Rose (NPD) – kandydat NPD, historyk wojskowości, autor rewizjonistycznej literatury i prelegent na zebraniach skrajnej prawicy. Rose był również członkiem zarządu NPD. 5 marca 2012 otrzymał nominację swojej partii[9].
Z reprezentowanych w Zgromadzeniu Federalnym partii tylko Paria Piracka ani nie zaproponowała własnego kandydata, ani nie poparła żadnej z wysuniętych kandydatur.
Zgromadzenie Federalne[edytuj | edytuj kod]
Skład 15. Zgromadzenia Federalnego[10]:
| Partia | Liczba głosów | ||
|---|---|---|---|
| Łącznie | Bundestag | Kraje związkowe | |
| CDU/CSU | 486 | 237 | 249 |
| SPD | 331 | 146 | 185 |
| Związek 90/Zieloni | 147 | 68 | 79 |
| FDP | 136 | 93 | 43 |
| Die Linke | 125 | 76 | 49 |
| Freie Wähler | 10 | 0 | 10 |
| NPD | 3 | 0 | 3 |
| Piraci | 2 | 0 | 2 |
| Südschleswigscher Wählerverband | 1 | 0 | 1 |
| Razem | 1240 | 620 | 620 |
Wybory przedstawicieli parlamentów lokalnych do Zgromadzenia Federalnego przeprowadzono między 23 lutego a 6 marca 2012[10].
Wynik wyborów[edytuj | edytuj kod]
| Runda | Kandydat | Liczba głosów | Procent |
|---|---|---|---|
| 1. Runda[2] | Joachim Gauck | 991 | 79,9% |
| Beate Klarsfeld | 126 | 10,2% | |
| Olaf Rose | 3 | 0,2% | |
| głosy wstrzymujące się | 108 | 8,7% | |
| głosy nieważne | 4 | 0,3% | |
| nieobecni | 8 | 0,6% |
Po ogłoszeniu wyników Joachim Gauck, który uzyskał wymaganą większość głosów, oświadczył wobec przewodniczącego Lammerta, że przyjmuje wybór[2]. Następnie wygłosił krótkie przemówienie inauguracyjne, nawiązujące do mających miejsce 22 lata wcześniej, 18 marca 1990, pierwszych wolnych wyborów w NRD[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Berlin: Bundesversammlung für den 18. März einberufen. SR-online.de, 20 lutego 2012. [dostęp 2012-02-21]. Cytat: Die Wahl des neuen Bundespräsidenten soll nun am 18. März stattfinden. Bundestagspräsident Lammert hat für diesen Termin die 15. Bundesversammlung in den Berliner Reichstag einberufen. (niem.).
- ↑ a b c d e 15. BUNDESVERSAMMLUNG DER BUNDESREPUBLIK DEUTSCHLAND. bundestag.de. [dostęp 2012-03-20]. (niem.).
- ↑ a b c Erklärung des Bundespräsidenten. bundespraesident.de, 17 lutego 2012. [dostęp 2012-02-21]. Cytat: Ich trete deshalb heute vom Amt des Bundespräsidenten zurück, um den Weg zügig für die Nachfolge frei zu machen. Bundesratspräsident Horst Seehofer wird die Vertretung übernehmen. (niem.).
- ↑ Gauck im zweiten Anlauf? Die Suche nach einem Wulff-Nachfolger geht weiter. wdr.de, 19 lutego 2012. [dostęp 2012-02-21]. (niem.).
- ↑ Heribert Prantl: Fünf-Parteien-Bundespräsident: Ein Wunder namens Gauck. Süddeutsche Zeitung, 19 lutego 2012. [dostęp 2012-02-19]. Cytat: Fünf Parteien tragen den Mann jetzt: CDU, CSU, FDP, SPD, Grüne. (Teraz wspiera go pięć partii: CDU, CSU, FDP, SPD, Zieloni.) (niem.).
- ↑ Hoffnung auf überparteilichen Kandidaten mit Rückhalt in der Bevölkerung. 20 lutego 2012. [dostęp 2012-02-21]. (niem.).
- ↑ Bundespräsidentenwahl: SSW unterstützt Gauck. 20 lutego 2012. [dostęp 2012-02-21]. (niem.).
- ↑ Klarsfeld tritt gegen Gauck an. Frankfurter Rundschau, 27 lutego 2012. [dostęp 2012-02-27]. (niem.).
- ↑ Rechtsextreme nominieren eigenen Präsidentschaftskandidaten. derStandard.at, 2012-03-05. [dostęp 2012-03-06].
- ↑ a b 15. Bundesversammlung. wahlrecht.de, 6 marca 2012. [dostęp 2012-03-07]. (niem.).
| Wybory parlamentarne |
|
|---|---|
| Wybory prezydenckie | |
| Wybory do Parlamentu Europejskiego |
- Zobacz też portal
Niemcy
