Wybory parlamentarne w Norwegii w 2009 roku
Norwegia  Ustrój i polityka Norwegii Ustrój polityczny Konstytucja Władza ustawodawcza Monarcha Władza wykonawcza Władza sądownicza Kontrola państwowa Finanse Samorząd terytorialny Partie polityczne Polityka zagraniczna |
Wybory parlamentarne w Norwegii w 2009 roku – wybory do parlamentu norweskiego Stortingu, przeprowadzone 14 września 2009 na terenie Norwegii. Zwycięstwo odniosła rządząca centrolewicowa koalicja trzech partii na czele z Norweską Partią Pracy.
Organizacja wyborów i kampania wyborcza[edytuj | edytuj kod]
Norweskie partie polityczne rywalizowały o 169 mandatów w parlamencie. Kandydaci byli wybierani z list partyjnych w każdym z 19 okręgów. Partie polityczne nominowały kandydatów na swoje listy wyborcze jesienią 2008 i zimą 2009. Czas przeznaczony na zarejestrowanie list mijał 21 marca 2009. Sondaże przedwyborcze wskazywały na zaciętą rywalizację między rządzącą koalicją a czterema partiami opozycji. Jednym z głównych tematów w kampanii wyborczej był stan gospodarki w kraju. Premier Jens Stoltenberg, stojący od 2005 na czele centrolewicowego rządu, wskazywał na sukces swojego gabinetu w tej dziedzinie. Norwegia, w obliczu światowego kryzysu gospodarczego, utrzymała najniższe w Europie bezrobocie na poziomie 3%, a na specjalnym funduszu, zasilanym z zysków ze sprzedaży gazu ziemnego, zgromadziła 277 mld euro. W skład rządzącej "czerwono-zielonej" koalicji wchodziły: Norweska Partia Pracy, Norweska Partia Centrum oraz Norweska Socjalistyczna Partia Lewicy[1].
Stojąca na czele Partii Postępu – głównej siły opozycyjnej, Siv Jensen, podkreślała, że obywatele nie czerpią wystarczających zysków ze sprzedaży zasobów naturalnych. Opowiadała się za obniżeniem podatków oraz przyspieszeniem prywatyzacji, w tym w sektorach służby zdrowia i edukacji. Partia Postępu zapowiadała również zaostrzenie przepisów imigracyjnych[1][2].
Wyniki wyborów[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwo w wyborach parlamentarnych uzyskała rządząca koalicja trzech partii, zdobywając w sumie 86 spośród 169 mandatów. Partia Pracy premiera Stoltenberga zdobyła 64 miejsca w parlamencie. Premier zapowiedział kontynuację swoich rządów przez kolejne cztery lata[2][3]. Dzięki uzyskaniu większości parlamentarnej, rząd Stoltenberga został pierwszym norweskim gabinetem od 1969, który zdołał wywalczyć w wyborach reelekcję[4].
Cztery partie opozycyjne (Partia Postępu, Partia Konserwatywna, Partia Chrześcijańsko-Demokratyczna i Partia Liberalna) uzyskały w sumie 83 mandaty, a Partia Postępu z 41 deputowanymi została drugim pod względem wielkości ugrupowaniem w Stortingu[2][3].
Norweska Socjalistyczna Partia Lewicy (11)
Chrześcijańsko-Demokratyczna Partia Norwegii (10)
Norweska Partia Konserwatywna (30)
Partia Postępu (41)
Szczegółowe wyniki wyborów parlamentarnych[5]:
| Partia polityczna | Liczba głosów | Liczba mandatów | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| # | % | ± p% | # | ± | ||
| Norweska Partia Pracy (Det norske Arbeiderparti) | 949 244 | 35,4 | +2,7 | 64 | +3 | |
| Partia Postępu (Fremskrittspartiet) | 614 517 | 22,9 | +0,9 | 41 | +3 | |
| Norweska Partia Konserwatywna (Høyre) | 462 388 | 17,2 | +3,1 | 30 | +7 | |
| Norweska Socjalistyczna Partia Lewicy (Sosialistisk Venstreparti) | 166 295 | 6,2 | −2,6 | 11 | −4 | |
| Norweska Partia Centrum (Senterpartiet) | 164 994 | 6,2 | −0,3 | 11 | 0 | |
| Chrześcijańsko-Demokratyczna Partia Norwegii (Kristelig Folkeparti) | 148 750 | 5,5 | −1,2 | 10 | −1 | |
| Norweska Partia Liberalna (Venstre) | 104 133 | 3,9 | −2,0 | 2 | −8 | |
| Rødt | 36 211 | 1,3 | +0,1 | 0 | 0 | |
| Inne partie | 1,2 | 0 | 0 | |||
| Razem (frekwencja: 75,7%) | 2682700 | 100% | 169 | |||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Close race expected in general election. France24, 14 września 2009. [dostęp 2009-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-15)]. (ang.).
- ↑ a b c Norway's government is re-elected. BBC News, 15 września 2009. [dostęp 2009-09-15]. (ang.).
- ↑ a b Ruling Labour Party govt claims victory with slim margin. France24, 15 września 2009. [dostęp 2009-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-12)]. (ang.).
- ↑ Norway’s red-green government to continue. Office of the Prime Minister, 15 września 2009. [dostęp 2009-09-15]. (ang.).
- ↑ Landsoversikt – Stortingsvalget. Kommunal -OG Regionaldepartementet, 15 września 2009. [dostęp 2009-09-15]. (norw.).