Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR

Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR

b. Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR
b. Instytut Kształcenia Kadr Naukowych
Higher School of Social Sciences at the Central Committee of the Polish United Workers' Party
	KC PZPR
Data założenia	1957
Data likwidacji	1984
Typ	państwowa uczelnia niepubliczna, uczelnia partyjna PZPR
Państwo	Polska
Adres	Warszawa; ul. Bagatela 2
Rektor	Norbert Michta
	Położenie na mapie Warszawy Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR; ; b. Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR; b. Instytut Kształcenia Kadr Naukowych
	Położenie na mapie Polski Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR; ; b. Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR; b. Instytut Kształcenia Kadr Naukowych
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR; ; b. Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR; b. Instytut Kształcenia Kadr Naukowych
	52°12′49,176″N 21°01′25,475″E/52,213660 21,023743

Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR – istniejąca w latach 1957–1984 uczelnia Komitetu Centralnego PZPR o statusie akademickim, z prawem do nadawania stopni doktora i doktora habilitowanego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Jej twórcą był Adam Schaff. Była szkołą wyższą, w której kształcono przyszłe kadry partyjne i pracowników naukowych w duchu założeń marksizmu i w oparciu o sprawdzone wzory radzieckie.

Składała się z dwóch wydziałów. W skład Wydziału Historyczno-Socjologicznego weszły dwie katedry historyczne:

Katedra Historii Polski (następnie Historii Polski i Polskiego Ruchu Robotniczego), kierownik – Stanisław Arnold, od 1967 Marian Żychowski.
Katedra Historii Powszechnej (następnie Historii Powszechnej i Stosunków Międzynarodowych), kierownik – Karol Lapter.

Program uczelni był nastawiony na szkolenie pracowników politycznych aparatu partyjnego i państwowego. Uczelnia prowadziła też Podyplomowe Studium Służby Zagranicznej. W maju 1968 Sekretariat KC PZPR podjął decyzję o likwidacji uczelni. Decyzja ta oznaczała zmianę systemu kształcenia kadr partyjnych i rezygnację z prowadzenia przez PZPR wyższej szkoły przeznaczonej dla kadr partyjnych i administracji. W latach 1968–1971 w miejsce WSNS działała Centralna Szkoła Partyjna przy KC PZPR^[1]. W 1971 w miejsce zlikwidowanych Centralnej Szkoły Partyjnej i Zakładu Historii Partii przy KC PZPR powołano ponownie Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR. Została ona w 1984 przekształcona w Akademię Nauk Społecznych PZPR^[2].

Rektorzy^[3][edytuj | edytuj kod]

10 kwietnia 1957 – 30 września 1968: Maksymilian Pohorille (szkoła została zlikwidowana 8 września)
16 marca 1971 – 30 września 1981: Władysław Zastawny
21 maja 1981 – 25 maja 1984: Norbert Michta

Wykładowcy[edytuj | edytuj kod]

Z tym tematem związana jest kategoria: Wykładowcy Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR.

Znani absolwenci[edytuj | edytuj kod]

Z tym tematem związana jest kategoria: Absolwenci Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR.

Osoby, którym nadano stopień doktora[edytuj | edytuj kod]

Osoby którym nadano stopień doktora habilitowanego[edytuj | edytuj kod]

Siedziba[edytuj | edytuj kod]

Od 1959 Szkoła mieściła się w obecnym gmachu Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Podstawowe przepisy dotyczące Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR (wydane w okresie od dnia 18.VI.1957 r. do dnia 26.IX.1960 r.), Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR Warszawa 1961.
Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański: Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR, 1948–1990, Instytut Studiów Politycznych PAN Warszawa 2000, s. 166, ISBN 83-88490-03-6
Jan Sobczak: Warszawski epizod w życiu profesora Antoniego Czubińskiego. Z kart dziennika 1971-1974, Wydawnictwo Poznańskie Poznań 2005
Tadeusz Rutkowski: Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 545–548, ISBN 978-83-235-0318-7
Ryszard Gradowski: Szkolnictwo partyjne w Polsce Ludowej, „Zeszyty Naukowe WSNS” 7 (1982), nr 3/4, s. 100–127

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 545–548, ISBN 978-83-235-0318-7
↑ Szerzej o zmianach pisze Jan Sobczak, Warszawski epizod w życiu profesora Antoniego Czubińskiego. Z kart dziennika 1971–1974, Poznań 2005
↑ Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański, Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR 1948–1990, red. Krzysztof Persak, Warszawa 2000, s. 144.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Alma Mater.... lodz.naszemiasto.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-23)].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

[1] Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 545–548, ISBN 978-83-235-0318-7

[2] Szerzej o zmianach pisze Jan Sobczak, Warszawski epizod w życiu profesora Antoniego Czubińskiego. Z kart dziennika 1971–1974, Poznań 2005

[3] Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański, Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR 1948–1990, red. Krzysztof Persak, Warszawa 2000, s. 144.

[1]

[2]

[3]