Wyżnie
Wyżnie lub Wyżnie Małołąckie – pochyła rówień w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich[1]. Dawniej był to cyrk lodowcowy, który z czasem został zapełniony przez osady denudacyjne zniesione z gór przez wodę. Znajduje się na wysokości 1230–1270 m n.p.m., u podnóży Małego Giewontu, powyżej Wielkiej Polany Małołąckiej. Dawniej całkowicie trawiasta rówień była wypasana, wchodziła w skład Hali Mała Łąka, po zaprzestaniu wypasu stopniowo zarasta świerkowym lasem[2]. Na zachodnim zboczu znajdują się Piargi pod Zagonem, do których spod Zagonnej Przełęczy opada szeroki żleb (a raczej zachód) zwany Zagonem[1]. Z Małego Giewontu do Wyżniego uchodzą dwa żleby: Żleb z Progiem i Żleb Śpiących Rycerzy, a do górnej części Wyżniego Głazisty Żleb[3]. Powyżej Wyżniego w dnie doliny, wzdłuż szlaku turystycznego, znajdują się duże bloki skał wapiennych, tzw. Kolebiska („skamieniałe szałasy”)[2].
Ciekawa flora. M.in. stwierdzono tutaj występowanie przymiotna alpejskiego – bardzo rzadkiej rośliny, w Polsce występującej tylko w Tatrach i to w nielicznych tylko miejscach[4].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– żółty przez całą długość doliny z Gronika przez Wielką Polanę Małołącką, Wyżnie i Kondracką Przełęcz na Kopę Kondracką. Czas przejścia z Polany Małołąckiej na Kopę Kondracką: 2:35 h, ↓ 1:50 h
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ a b Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Władysław Cywiński, Tatry. Giewont, Poronin: Wyd. Górskie, 1994, ISBN 978-83-7104-002-3, OCLC 749766988.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.