Wojciech Kucharski (generał)

Wojciech Kucharski
generał brygady rez. generał brygady rez.
Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1960
Bydgoszcz

Przebieg służby
Lata służby

1980–2021

Siły zbrojne

SZ PRL
SZ RP

Jednostki

• 60 pcz

Stanowiska

• 60 pcz

więcej patrz tekst

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Gwiazda Czadu Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Odznaka Honorowa Wojsk Lądowych

Wojciech Kucharski (ur. 12 grudnia 1960 w Bydgoszczy) – generał brygady Wojska Polskiego w stanie spoczynku; dowódca Brygady Wsparcia Dowodzenia Wielonarodowego Korpusu Północny-Wschód (2011–2012); dowódca 21 Brygady Strzelców Podhalańskich (2012–2015); zastępca szefa Zarządu Użycia Sił Zbrojnych i Szkolenia P3/P7 SG WP (2016–2018); zastępca szefa sztabu Dowództwa Eurokorpusu (2018–2020).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wojciech Kucharski urodził się 12 grudnia 1960 w Bydgoszczy.

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Pancernych (1984), Akademia Obrony Narodowej w Warszawie (1992), Ogólnowojskowego Kolegium Obrony w Paryżu (1994), Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Paryżu oraz Instytutu Wyższych Studiów Obrony Narodowej w Paryżu (2009–2010). Ukończył także Międzynarodowy Kurs Zarządzania Kryzysowego w Oberammergau (2006), pilotażowy Kurs Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony dla Służb Prasowych w Brukseli (2006) oraz podstawowy Kurs Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony w Brukseli (2007)[1].

Służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

Wojciech Kucharski we wrześniu 1980 podjął studia wojskowe jako podchorąży jako podchorąży w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Pancernych w Poznaniu. Promowany w 1974 na podporucznika. Służbę zawodową rozpoczął jako dowódca plutonu, a następnie dowódca kompanii w 60 pułku czołgów w Elblągu. W 1992 został skierowany do Legionowa, gdzie objął stanowisko starszego oficera operacyjnego w 1 Dywizji Zmechanizowanej. W październiku 1994 został wyznaczony na stanowisko starszego oficera Wydziału Szkolenia 16 Dywizji Zmechanizowanej w Elblągu. Po trzech latach objął funkcję szefa szkolenia – zastępcy dowódcy 4 Brygady Kawalerii Pancernej w Orzyszu. W 1996 w Creil (Francja) uczestniczył w kursie dla inspektorów traktatu o konwencjonalnych siłach zbrojnych w Europie. Od października 1998 pełnił funkcję starszego oficera Wydziału Gotowości Bojowej Oddziału Operacyjnego w Dowództwie Wojsk Lądowych. W 2000 został szefem Wydziału Gotowości Bojowej Oddziału Gotowości Bojowej i Mobilizacyjnej. W 2003 objął obowiązki zastępcy szefa Oddziału Gotowości Bojowej i Mobilizacyjnej. W latach 2004–2007 pełnił służbę w Sztabie Wojskowym Unii Europejskiej w Brukseli na stanowisku starszego specjalisty Oddziału Ćwiczeń, Szkoleń i Analiz. Po powrocie do kraju w 2007 został głównym specjalistą Zarządu Operacji Lądowych Sztabu Wojsk Lądowych. W 2008 dowodził I zmianą Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Czadzie w misji Unii Europejskiej[1].

płk Wojciech Kucharski (2013)[a]

Od marca 2011 był dowódcą Brygady Wsparcia Dowodzenia Wielonarodowego Korpusu Północny Wschód. 14 listopada 2012 w Wałczu w obecności gen. broni Zbigniewa Głowienki dokonał przekazania sztandaru w ręce swojego następcy płka Krzysztofa Króla[3]. Od 16 listopada 2012 piastował stanowisko dowódcy 21 Brygady Strzelców Podhalańskich do 9 października 2015[1]. W dniu 15 sierpnia 2014 awansowany przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego na stopień generała brygady[4]. W 2016 został wyznaczony na stanowisko zastępcy szefa Zarządu Użycia Sił Zbrojnych i Szkolenia P3/P7 SG WP[5]. 28 marca 2017 uczestniczył w przekazaniu dowodzenia w Dowództwie EUFOR oraz wizytował żołnierzy XIII zmiany w PKW EUFOR Althea Unii Europejskiej w Bośni i Hercegowinie (Butmir - Sarajewo)[6]. W 2018 objął funkcję zastępcy szefa sztabu Dowództwa Eurokorpusu (ang. Eurocorps, The European Corps) – EC (Strasburg, Francja)[7]. Był tam do 2020 starszym specjalistą oddziału ćwiczeń, szkoleń i analiz, zajmował się wówczas m.in. tworzeniem Europejskiego Kolegium Bezpieczeństwa i Obrony, po czym był w dyspozycji SG WP[8]. 24 września 2021 po 40 latach zakończył zawodową służbę wojskową[9].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

(...)

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

i inne

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty, ma 3 synów[12]. Włada językiem angielskim i francuskim, interesuje się literaturą i historią wojen. Podczas służby w Brukseli poznał fińskich oficerów i zainteresował się historią ich kraju. Ukończył roczny kurs myśliwski i otrzymał patent[13].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Na zdjęciu jako dowódca 21 Brygady Strzelców Podhalańskich podczas uroczystość przekazania flagi polskim kombatantom, obok podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej Beata Oczkowicz. Sanok (2013).[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Jasiński 2015 ↓, s. 150.
  2. ↑ https://www.wojsko-polskie.pl/21bsp/
  3. ↑ Uroczyste przekazanie dowodzenia w brygadzie. bwdwkp-w.wp.mil.pl. [dostęp 2023-04-17].
  4. ↑ Awanse generalskie i admiralskie z okazji Święta Wojska Polskiego. bbn.gov.pl, 2014-07-30. [dostęp 2023-04-16].
  5. ↑ Jasiński 2017 ↓, s. 37.
  6. ↑ Jasiński 2018 ↓, s. 78.
  7. ↑ Jasiński 2019 ↓, s. 227.
  8. ↑ Jakuboszczak 2021 ↓, s. 203.
  9. ↑ https://www.wojsko-polskie.pl/sgwp/
  10. ↑ M.P. z 2014 r. poz. 821
  11. ↑ Prezydent wręczył nominacje generalskie i odznaczenia państwowe [online], prezydent.pl, 15 sierpnia 2011 [dostęp 2023-08-17] (pol.).
  12. ↑ Dowódca. bwdwkp-w.wp.mil.pl. [dostęp 2023-04-16].
  13. ↑ W SG WP pożegnano gen. bryg. Wojciecha Kucharskiego. portal-mundurowy.pl. [dostęp 2023-04-16].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piotr Jakuboszczak (red.), Kronika Wojska Polskiego 2020, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2021, s. 203, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2018, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2019, s. 227, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2017, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2018, s. 78, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2016, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2017, s. 37, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2014, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015, s. 150, ISSN 1734-2317.
  • Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2014.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wojciech_Kucharski_(generał)&oldid=73190462”