Witold Chomicz

Witold Chomicz
Data i miejsce urodzenia

1 listopada 1910
Kijów

Data i miejsce śmierci

15 marca 1984
Kraków

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

malarstwo, grafika

Multimedia w Wikimedia Commons
Klepsydra pośmiertna Witolda Chomicza, 1984

Witold Chomicz (ur. 1 listopada 1910 w Kijowie, zm. 15 marca 1984 w Krakowie)[1] – polski malarz i grafik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo spędził w Kijowie, skąd wraz z rodziną przeniósł się po wojnie polsko-bolszewickiej do Lublina w 1920. Został absolwentem tamtejszego Gimnazjum Męskiego im. Jana Zamoyskiego. Jeszcze jako gimnazjalista założył z kolegami grupę artystyczną „Elipsa”[2]. Grupa, do której należeli też m.in. Henryk Donga, Jan Samuel Miklaszewski i Czesław Stefański, mimo że składała się z młodocianych artystów (Witold miał wówczas kilkanaście lat), była prawdopodobnie najbardziej awangardową formacją artystyczną w ówczesnym Lublinie[2]. Jej członkowie inspirowali się kubizmem, futuryzmem i formizmem.

W 1927 osiadł na stałe w Krakowie, gdzie pobierał dalsze nauki. Kształcił się także w Warszawie i Pradze. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i od 1932 – warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jego nauczycielami akademickimi byli: Karol Tichy, Leonard Pękalski, Władysław Skoczylas i Edmund Bartłomiejczyk. Od 1934 już sam był wykładowcą – najpierw w Państwowym Instytucie Sztuk Plastycznych, a od 1950 – profesorem w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych[1]. W okresie okupacji niemieckiej nauczał w Staatliche Kunstgewerbeschule Krakau od 1939 do 1943. Wykształcił m.in. wielu wybitnych iluminatorów.

Interesowała go przede wszystkim grafika użytkowa, głównie książkowa. Malował również obrazy olejne. Tworzył też drzeworyty i plakaty. Projektował witraże m.in. pięć prac pt. Złoty wiek kultury i nauki polskiej przeznaczonych dla auli Collegium Novum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie[3]. Był również autorem znaczków i kartek pocztowych. Inspirował się sztuką ludową, folklorem krakowskim i stylem art déco. Projektował stroje na coroczny pochód Lajkonika. Należał do składu jury konkursu szopek krakowskich. Był też bibliofilem. Za zasługi na tym polu Rycerski Zakon Bibliofilski[4] nadał mu Order Białego Kruka[5]. W 1977 w Muzeum Okręgowym w Białymstoku z okazji pięćdziesięciolecia pracy artystcznej zorganizowano mu benefisową wystawę pn. „Witold Chomicz – Malarstwo i grafika – Twórczość z lat 1927-1976”.

Zmarł po krótkiej i ciężkiej chorobie. Został pochowany na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Jego rodzicami byli Leonard i Ewa z d. Święcka, stryjem zaś – Bolesław. Za żonę pojął Jarosławę z Włodygów – lekarkę, z którą miał syna Jaromira (1937–2015)[6] – aktora i lalkarza.

Wybrana twórczość[edytuj | edytuj kod]

Malarstwo[edytuj | edytuj kod]

  • Przemoc, 1925
  • Ulica Jezuicka, 1927
  • Autoportret młodzieńczy, 1928
  • Wanda, 1935
  • Portret żony, 1937
  • Rękawka, 1954
  • Polichromia Dworca Głównego PKP w Krakowie

Grafika[edytuj | edytuj kod]

  • Lubelskie zaułki, 1923–1924 – teka linorytów
  • Święta Rodzina • Józef, Maria i Dziecina, 1929
  • Z szopką, lata 30. XX w.
  • Przybieżeli od Betlejem pasterze..., 1931
  • Lublin – Zamek w nocy, 1931
  • Wjazd królewski na Wawel, 1933
  • Madonna Zielna, 1934
  • Trzej Królowie Monarchowie, 1938
  • Pastorałka II, 1938
  • Iluminacja Wieży Srebrnych Dzwonów na Wawelu, 1935
  • Emaus – Opust na Zwierzyńcu, 1939
  • Lajkonik, 1945
  • Mury floriańskie w Krakowie w wieku XVIII, 1946
  • Tryptyk krakowski, 1947
  • Stare mury Lublina, 1984 – teka składająca się z dwunastu barwnych plansz, z których jedna została wykonana akwarelą, a pozostałe techniką mieszaną

Plakaty[edytuj | edytuj kod]

  • Kraków • Miasto tradycji i zabytków, 1935 – wydrukowany w szesnastu wersjach językowych
  • Dni Krakowa, 1938
  • Lengyelország • Krakói hetek, 1939

Znaczki i kartki pocztowe[edytuj | edytuj kod]

  • Dni Krakowa (seria), 1955
  • Historyczne miasta polskie (seria), 1960
  • Zabytkowe budowle miast polskich (seria kartek, Cp 178II–Cp 185A-B), 1960
  • Mikołaj Kopernik 1473-1543 (kartka Cp 523I), 1972
  • Maciej z Miechowa (kartka Cp 2018 ze znakiem opłaty A i widniejącym na nim niezrealizowanym projekcie witrażu z wizerunkiem Macieja Miechowity), 2023 – wydana pośmiertnie

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Krakowskie Muzeum Narodowe w ramach cyklu „Graficy z Krakowa” otwarło w grudniu 2012 wystawę poświęconą jego twórczości. Z tej okazji nakładem MN ukazał się także album Witold Chomicz 1910–1984 (ISBN 978-83-7581-089-9), opracowany przez Magdalenę Laskowską. Artysta był bardzo zaangażowany w życie kulturalne Krakowa i tworzył dzieła nierozerwalnie związane z tym miastem i jego tradycjami.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b encyklopedia.interia.pl. [dostęp 2023-12-21].
  2. ↑ a b Widoki Lublina – grafiki Witolda Chomicza. teatrnn.pl. [dostęp 2024-03-10].
  3. ↑ Witold Chomicz. Interia Encyklopedia. [dostęp 2024-03-13]. (pol.).
  4. ↑ O Rycerskim Zakonie Bibliofilskim i Orderze Białego Kruka. Salon Tradycji Polskiej. [dostęp 2023-12-21]. (pol.).
  5. ↑ Jerzy Duda,Duch krakowskiego bibliofilstwa. Nasza Chomiczówka. [dostęp 2023-12-21]. (pol.).
  6. ↑ Ogrody wspomnień – Jaromir Chomicz. [dostęp 2023-12-22].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Witold_Chomicz&oldid=73472055”