William Flinders Petrie

William Flinders Petrie
Ilustracja
William Flinders Petrie (1903)
Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1853
Charlton, Londyn, Wielka Brytania

Data i miejsce śmierci

28 lipca 1942 (1942-07-29)
Jerozolima, Izrael

Zawód, zajęcie

archeolog

Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wikiźródłach

Sir William Matthew Flinders Petrie (ur. 3 czerwca 1853 w Charlton pod Londynem, zm. 28 lipca 1942 w Jerozolimie) – brytyjski archeolog i egiptolog. Był wnukiem badacza Australii Matthew Flindersa.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

O jego edukację osobiście zadbali rodzice (zwłaszcza ojciec), wpajając mu zasady rzetelności w pracy, co stało się podstawą jego kariery. W 1880 wyjechał do Egiptu, aby tam zająć się badaniem i dokonaniem przeglądu – inspekcji Wielkiej Piramidy w Gizie. Wciąż rosnące zainteresowanie zabytkami starożytnego Egiptu zaprowadziło go do najważniejszych stanowisk archeologicznych, m.in. do: Gizy, Sakkary, Abydos i Amarny.

Po zakończeniu prac w Gizie powrócił do Anglii i został zarekomendowany Egipskiemu Towarzystwu Archeologicznemu[1], które starało się wówczas o archeologa, który mógłby objąć w Egipcie stanowisko po Edouardzie Naville’u. Z 250-funtową pensją miesięczną, w listopadzie 1884, Petrie przystąpił do pracy. Dzięki metodzie szczegółowego i starannego prowadzenia badań, sporządzania zapisków i badania znalezionych przedmiotów – wprowadził nowe standardy w archeologii. Poprzez powiązanie stylów ceramiki z okresami w historii Egiptu, zastosował jako pierwszy zasadę kolejności, nową metodę (seriacji) w ustalaniu chronologii. Wiele spośród jego znalezisk zostało zaprezentowanych w Królewskim Towarzystwie Archeologicznym (Royal Archaeological Society) oraz opisanych w tamtejszym periodyku „Archeological Journal” w artykule Charlesa Johna Spurrella.

W latach 1892–1933 Petrie był pierwszym profesorem w katedrze Archeologii i Filologii Egipskiej w University College w Londynie. Została ona ufundowana przez Amelię Edwards, sympatyczkę Petriego, wspierającą go w jego pracy. Po objęciu profesury nadal prowadził badania w Egipcie, jednocześnie kształcąc młodych adeptów, wśród których znalazło się wielu znanych później archeologów. Jego studentkami były m.in. egiptolog i antropolog Margaret Murray[2] oraz archeolog Gertruda Caton-Thompson[3].

W 1913 Petrie sprzedał swą kolekcję egipską University Collage w Londynie. Utworzono z niej Muzeum Petrie’go (Petrie Museum of Egyptian Archeology). W 1926 wyjechał z Egiptu do Palestyny, gdzie nadal prowadził prace badawcze i wykopaliskowe.

Zmarł w 1942 w Jerozolimie i został pochowany na protestanckim cmentarzu na górze Syjon.

Archeologia zawdzięcza mu wprowadzenie systematycznej metodologii. Kazimierz Michałowski uważał go za jednego z ojców nowożytnej archeologii Bliskiego Wschodu[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wówczas nazywane Egypt Exploration Fund, obecnie Egypt Exploration Society.
  2. ↑ Adam Anczyk, Kobieta-legenda na tropie legend. Życie i dziedzictwo Margaret Alice Murray (1863–1963), [w:] Czarownice. Studia z kulturowej historii fenomenu, red. A. Anczyk, J. Doroszewska, K.M. Hess, Katowice 2017, s. 52.
  3. ↑ Gertrude Caton-Thompson. Artefacts of Excavation. British Excavations in Egypt 1880-1980.. [dostęp 2021-10-30]. (ang.).
  4. ↑ Kazimierz Michałowski, Nie tylko piramidy.. Sztuka dawnego Egiptu, wyd. 2, Warszawa 1969, s. 26.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=William_Flinders_Petrie&oldid=71752551”