William Bentinck (gubernator generalny Indii)
 | Ten artykuł od 2010-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Gubernator generalny Indii | |
| Okres | od 1833 |
| Poprzednik | nowe stanowisko |
| Następca | Charles Metcalfe (p.o.) |
| Gubernator generalny Prezydencji Fort William | |
| Okres | od 1828 |
| Poprzednik | William Butterworth Bayley (p.o.) |
| Następca | stanowisko zlikwidowane |
| Odznaczenia | |
 | |
William Henry Cavendish-Bentinck, Lord William Bentinck (ur. 14 września 1774, zm. 17 czerwca 1839 w Paryżu) – brytyjski mąż stanu, w latach 1828–1835 gubernator generalny Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej.
Był drugim synem Williama Cavendish-Bentincka, 3. księcia Portland, dwukrotnego premiera Wielkiej Brytanii, młodszym bratem Williama Bentincka, 4. księcia Portland, członka rządu. Służył wojskowo, dochodząc do stopnia oficerskiego. W latach 1803–1807 był gubernatorem Madrasu (odwołany, gdy przyczynił się do buntu sipajów, zakazując im noszenia bród i turbanów[1]). Uczestniczył w wojnie hiszpańskiej, następnie dowodził siłami brytyjskimi na Sycylii. Został odwołany w 1815.
Zasiadał w Izbie Gmin. W 1827 został mianowany gubernatorem generalnym Bengalu, a w 1833 całych Indii[1], gdzie jego zadaniem było m.in. przekształcenie przynoszącej straty Kompanii Wschodnioindyjskiej w organ administracji brytyjskiej na tym terenie. Występował jako przeciwnik miejscowych obyczajów, uważanych przez Brytyjczyków za barbarzyńskie, m.in. palenia wdów na stosach pogrzebowych mężów (sati)[2]. Podobno miał wysunąć propozycję rozebrania Tadź Mahalu, mającego wówczas dwieście lat, zaniedbanego, zarośniętego, niemalże popadłego w ruinę. Bentinck miał zaproponować przesłanie marmuru statkiem do Londynu i tam sprzedanie go, a decyzja ta, fatalna dla przyszłych pokoleń, nie doszła do skutku tylko dlatego, że marmur zerwany z Czerwonego Fortu nie znalazł nabywców.
William Bentinck pełnił funkcję gubernatora generalnego Indii do 1835[1]. Po powrocie do Anglii nie przyjął miejsca w Izbie Lordów, zasiadał natomiast ponownie w Izbie Gmin jako reprezentant Glasgow.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Oxford. Ilustrowana encyklopedia uniwersalna. Historia świata od 1800 roku do współczesności, red. H. Judge, Warszawa 1998, s. 37.
- ↑ Agnieszka Kuczkiewicz-Fraś. Żeglarze, misjonarze, kupcy. „Polityka pomocnik historyczny - Dzieje Indii”. 3, s. 104, 2017. Warszawa: Polityka sp. z o.o. s.k.a.. ISSN 2391-7717.
.svg){kind=small}