Wiktor Lampe

Wiktor Lampe
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 marca 1875
Warszawa

Data i miejsce śmierci

8 września 1962
Warszawa

profesor nauk chemicznych
Alma Mater

Uniwersytet w Karlsruhe

Doktorat

1902
Uniwersytet w Bernie

Habilitacja

1907

Profesura

1919

Uczelnia

Uniwersytet w Bernie
Uniwersytet Jagielloński
Uniwersytet Warszawski

Okres zatrudn.

1902-1953

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Wiktor Lampe (ur. 10 marca 1875 w Warszawie, zm. 8 września 1962 tamże) – polski chemik.

Nagrobek Wiktora Lampego

Od 1896 studiował na uniwersytecie w Karlsruhe, po ich ukończeniu wyjechał do Berna, gdzie kontynuował naukę pod kierunkiem Stanisława Kostaneckiego. W 1902 obronił pracę doktorską, a następnie pozostał na uczelni gdzie był współpracownikiem prowadził prace badawcze w dziedzinie barwników, teorii barwy i techniki barwienia. Był asystentem Stanisława Kostaneckiego i współautorem wielu prac naukowych dotyczących syntezy flawonów. W 1907 po habilitacji uzyskał stopień docenta. Po śmierci prof. Kostaneckiego w 1911 wyjechał do Krakowa, gdzie objął stanowisko docenta na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1919 przeprowadził się do Warszawy, gdzie został profesorem Uniwersytetu Warszawskiego i kontynuował prace badawcze, objął wówczas kierownictwo Zakładu Chemii Organicznej. Należał do grupy założycieli Polskiego Towarzystwa Chemicznego, od czerwca 1920 był jego członkiem, a od 1926 wiceprezesem. W 1927 był organizatorem i koordynatorem przebiegu VIII Konferencji Unii Międzynarodowej Chemii Czystej i Stosowanej, od 1932 przez cztery lata był prezesem Towarzystwa. Zainicjował i współprojektował gmach Wydziału Chemii w Warszawie przy ulicy Ludwika Pasteura 1, którego budowę ukończono latem 1939. Podczas okupacji wykładał na tajnych kompletach uniwersyteckich. Po II wojnie światowej powrócił do pracy na uczelni w Zakładzie Chemii Organicznej, w 1948 był współorganizatorem zorganizowanego we Wrocławiu Zjazdu Chemików Polskich, a w 1951 Kongresu Nauki Polskiej. W uznaniu wybitnych osiągnięć naukowych i dydaktycznych w 1956 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Pochowany na Powązkach w Warszawie (kwatera J-1-13/14)[1].

Był jednym z pierwszych w Polsce chemików zajmujących się syntezą barwników do fotografii barwnej. Wspólnie ze Stanisławem Kostaneckim byli pierwszymi naukowcami którzy zsyntetyzowali kwercetynę - związek chemiczny będący przedstawicielem barwników flawonowych. Był członkiem tytularnym (od 1952) i członkiem rzeczywistym (od 1957) Polskiej Akademii Nauk[2] oraz Polskiej Akademii Umiejętności.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Cmentarz Stare Powązki: BRONISŁAWA STOKOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].
  2. Członkowie PAN: Skorowidz

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]