Wiewiórolotkowe
| Anomaluromorphi | |||
| Bugge, 1974[1] | |||
 Przedstawiciel infrarzędu – postrzałka kafryjska (Pedetes capensis) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | wiewiórolotkowe | ||
| Synonimy | |||
| | |||
| Rodziny | |||
| |||
Wiewiórolotkowe[5] (Anomaluromorphi) – infrarząd[4][6][7] ssaków z podrzędu Supramyomorpha w rzędzie gryzoni (Rodentia).
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Do infrarzędu Anomaluromorphi należą następujące występujące współcześnie rodziny[7][8][6][5]:
- Zenkererllidae Matschie, 1898 – nielotki
- Anomaluridae Gervais, 1849 – wiewiórolotkowate
- Pedetidae J.E. Gray, 1825 – postrzałkowate
Opisano również rodziny wymarłe[9]:
- Nementchamyidae Marivaux, Essid, Marzougui, Khayati Ammar, Merzeraud, Tabuce & Vianey-Liaud, 2015
- Nonanomaluridae Pickford, Senut, Musalizi & Musiime, 2013
- Parapedetidae McKenna & Bell, 1997
- Zegdoumyidae Vianey-Liaud, Jaeger, Hartenberger & Mahboubi, 1994
Rodzaj wymarły o niepewnej pozycji systematycznej i nie zaliczany do żadnej z powyższych rodzin[9][10]:
- Downsimys Flynn, Jacobs & Cheema, 1986 – jedynym przedstawicielem był Downsimys margolisi Flynn, Jacobs & Cheema, 1986
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ J. Bugge: Systematic value of the carotid arterial pattern in rodents. W: W.P. Luckett & J.-L. Hartenberger (redaktorzy): Evolutionary relationships among rodents: a multidisciplinary analysis. New York: Plenum Press, 1985, s. 48. ISBN 978-1-4899-0539-0. (ang.).
- ↑ T. Tullberg. Über das System der Nagetiere. Eine phylogenetische Studie. „Nova Acta Regiae Societatis Scientiarum Upsaliensis”. Seriei tertle. 18, s. 159, 1899. (niem.).
- ↑ S.O. Landry. A proposal for a new classification and nomenclature for the Glires (Lagomorpha and Rodentia). „Mitteilungen aus dem Museum für Naturkunde in Berlin”. Zoologische Reihe. 75 (2), s. 307, 1999. DOI: 10.1002/mmnz.19990750209. (ang.).
- ↑ a b G. D’Elía, P.-H. Fabre & E.P. Lessa. Rodent systematics in an age of discovery: Recent advances and prospects. „Journal of Mammalogy”. 100 (3), s. 852–871, 2019. DOI: 10.1093/jmammal/gyy179. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 284, 285. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-29]. (ang.).
- ↑ C.J. Burgin: Introduction. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 22. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ a b J.S. Zijlstra, Anomaluromorphi D'Elía, Fabre & Lessa, 2019, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-09-29] (ang.).
- ↑ L.J. Flynn, L.L. Jacobs & I.U. Cheema. Baluchimyinae, a new ctenodactyloid rodent subfamily from the Miocene of Baluchistan. „American Museum novitates”. 2841, s. 40, 1986. (ang.).