Wiesław Tyczyński
 podporucznik | |
| Data urodzenia | 25 marca 1922 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 13 września 1944 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | d-ca 2. drużyny III plutonu Felek i z-ca d-cy II plutonu Alek 2. kompanii Rudy batalionu Zośka |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
Wiesław Tyczyński ps. „Olgierd” (ur. 25 marca 1922[1], zm. 13 września 1944 w Warszawie) – podporucznik, w powstaniu warszawskim dowódca 2. drużyny w III plutonie „Felek” 2. kompanii „Rudy” i zastępca dowódcy plutonu „Alek”[2] batalionu „Zośka” Zgrupowania „Radosław” Armii Krajowej.
Działał w 80 Drużynie Harcerskiej im. Jędrzeja Śniadeckiego[3]. Podczas okupacji niemieckiej służył w polskim podziemiu zbrojnym. W powstaniu warszawskim walczył wraz ze swoim oddziałem na Woli, Starym Mieście i Czerniakowie. Poległ 13 września 1944 w rejonie ul. Książęcej 1 na Czerniakowie. Miał 21 lat. Jego symboliczna mogiła znajduje się na Powązkach Wojskowych obok kwater żołnierzy i sanitariuszek batalionu „Zośka” (kwatera A20-3-23)[4].
Został odznaczony Krzyżem Walecznych.
Był stryjecznym bratem Tadeusza Tyczyńskiego (ps. „Pudel”, „Topora”)[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 6. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 2004. ISBN 83-11-09586-8.
- ↑ Żołnierze batalionu „Zośka” polegli w Powstaniu Warszawskim. czworka.zhr.pl. [dostęp 2020-11-01].
- ↑ 80 Drużyna Harcerska im. Jędrzeja Śniadeckiego. [dostęp 2007-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-09)].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
- ↑ Relacja Tadeusza Sumińskiego w Archiwum Historii Mówionej MPW.