Wiesław Surlit

Wiesław Surlit
Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1949
Osowo

Wzrost

183 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1967–1971 ŁKS Łódź
1971–1972 Orzeł Łódź
1972–1973 Legia Warszawa 2 (0)
1973–1977 Widzew Łódź
1978–1983 Szombierki Bytom 159 (0)
1983–1984 Buffalo Stallions
1985–1986 Korona Kielce
1986–1988 GKS Bełchatów 16 (0)
1988–1990 Bzura Ozorków
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Wiesław Surlit (ur. 14 lutego 1949 w Osowie) – polski piłkarz i trener. Mistrz Polski z sezonu 1979/1980 wraz z Szombierkami Bytom.

Kariera piłkarska i trenerska[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze treningi rozpoczął mając 8–9 lat, kiedy to zapisał się do Szkolnego Klubu Sportowego. Następnie został zawodnikiem Włókniarza Zelów, na którego zajęcia uczęszczał dwa razy w tygodniu[1]. Jeszcze jako junior trafił do ŁKS-u Łódź, a w sezonie 1971/1972 był także zawodnikiem Orła Łódź[2]. W latach 1971–1973 Surlit odbywał służbę wojskową[2]. W lipcu 1972 trafił do Legii Warszawa, w barwach której zadebiutował w I lidze – 24 września wystąpił przez pełne 90 minut w derbowym spotkaniu z Gwardią Warszawa[3]. W następnej kolejce zagrał w meczu przeciwko Odrze Opole, który był jego ostatnim w stołecznym klubie[4]. Z Legii odszedł w kwietniu 1973, a następnie przez pięć lat występował w Widzewie Łódź. W sezonie 1974/1975 wywalczył z nim awans do najwyższej polskiej klasy rozgrywkowej[2], ale grywał w niej sporadycznie – wystąpił w czterech meczach[5].

W lipcu 1978 Surlit został graczem Szombierek Bytom[1]. Będąc ich podstawowym bramkarzem w sezonie 1979/1980 został mistrzem Polski[6]. W kolejnych rozgrywkach występował w Pucharze Europy, a w następnych w Pucharze UEFA[2]. Ustanowił także rekord, rozgrywając w pełnym wymiarze czasu wszystkie mecze ligowe przez 5 kolejnych lat bez przerwy (13 500 minut gry)[7]. W sierpniu 1983 wyjechał do Stanów Zjednoczonych wraz z żoną i dwoma synami. Grał tam w Buffalo Stallions. Po roku powrócił do Polski i reprezentował barwy II-ligowej Korony Kielce. Później był także bramkarzem GKS-u Bełchatów, w którym rozegrał 16 meczów[8]. Piłkarską karierę zakończył w 1990, gdy występował w Bzurze Ozorków[5].

Jako trener zadebiutował w drużynie juniorów ChKS Łódź. Później wprowadził do V ligi LKS Gałkówek. W sezonie 2001/2002 pracował w pabianickim PTC[9], a w rozgrywkach 2003/2004 był szkoleniowcem Włókniarza Pabianice[10].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Wiesław Surlit jest bratem Krzysztofa, byłego piłkarza, zmarłego we wrześniu 2007 na zawał serca[11]. Razem występowali w Widzewie Łódź w latach 1973–1975 i w roku 1977, zaś w sezonach 1986/1987 i 1987/1988 byli zawodnikami GKS-u Bełchatów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Wywiad z Wiesławem Surlitem. 3bimo.com. [dostęp 2010-05-28]. (pol.).
  2. ↑ a b c d Wiesław Surlit. sportowalodz.page.com.pl. [dostęp 2010-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 lutego 2005)]. (pol.).
  3. ↑ Gwardia Warszawa - Legia Warszawa 1:0 (1:0). legia.net. [dostęp 2010-05-28]. (pol.).
  4. ↑ Legia Warszawa - Odra Opole 1:1 (1:1). legia.net. [dostęp 2010-05-28]. (pol.).
  5. ↑ a b Wiesław Surlit. 90minut.pl. [dostęp 2010-05-28]. (pol.).
  6. ↑ Poland 1979/80. rsssf.com. [dostęp 2010-05-28]. (ang.).
  7. ↑ GKS Bełchatów. ozpnpiotrkow.pl. [dostęp 2010-05-28]. (pol.).
  8. ↑ Wiesław Surlit. gksbelchatow.net. [dostęp 2010-05-28]. (pol.).
  9. ↑ Surlit: Zasługujecie na III ligę. zyciepabianic.pl. [dostęp 2010-05-28]. (pol.).
  10. ↑ Włókniarz Pabianice – skarb. 90minut.pl. [dostęp 2010-05-28]. (pol.).
  11. ↑ Krzysztof Surlit nie żyje. sport.pl. [dostęp 2010-05-29]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wiesław_Surlit&oldid=67466654”