Wierzba śląska
 | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek | wierzba śląska |
| Nazwa systematyczna | |
| Salix silesiaca Willd. Sp. pl. 4(2):660. 1806 | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
 | |
Wierzba śląska (Salix silesiaca) – gatunek krzewu należący do rodziny wierzbowatych. Występuje w Europie, głównie w Karpatach[4]. W Polsce występuje głównie w górach; w całych Karpatach i Sudetach. Na niżu rzadko, tylko na południu[5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Krzew z odstającymi gałęziami, osiągający zazwyczaj wysokość do 3 m (wyjątkowo do 4 m).
- Pędy
- Młode gałązki długie i grube, brunatnego koloru, za młodu owłosione, potem nagie. Starsze gałązki nagie i lśniące. Pąki nagie, tępo zakończone.
- Liście
- Jajowate, zaostrzone, o brzegach karbowano-piłkowanych, owłosione tylko na nerwach spodniej strony blaszki. Długość do 10 cm, szerokość do 5 cm. Po zasuszeniu nie czernieją. Ogonki liściowe krótkie, bez gruczołków. Charakterystyczną gatunkową cechą jest czerwony kolor młodych liści, u starszych liści zmieniający się na ciemnozielony. Liście posiadają dość duże przylistki.
- Kwiaty
- Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kwiatostan zwany kotką. Kotki duże i wydłużone, na szypułkach. W kotkach żeńskich przysadki są dwubarwne; górą czarnobrunatne, dołem jasnoczerwone. Słupki nagie z bardzo krótką szyjką, lub w ogóle bezszyjkowe. W kotkach męskich przysadki również dwubarwne i niezbyt gęsto owłosione w dolnej części, kwiaty posiadają 1 miodnik, nitki ich pręcików są wolne i nagie w nasadzie, pylniki żółte (tylko przy nitce pręcika czerwonawe).
- Owoc
- Niełupki z obfitym puchem kielichowym[5][6].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
- Rozwój
- Roślina wieloletnia, fanerofit. Roślina owadopylna, kwitnie od kwietnia do lipca. Nasiona rozsiewane przez wiatr.
- Siedlisko
- Występuje w górach i na pogórzu (rzadko), głównie nad potokami i w zaroślach. Górna granica jej zasięgu to piętro kosówki, gdzie obok porzeczki skalnej i górskiej formy jarzębiny jest jedną z roślin towarzyszących kosodrzewinie. Najwyżej w Tatrach położone miejsca gdzie występuje to okolice Wielkiego Hińczowego Stawu na Słowacji (1980 m n.p.m.).
- Fitosocjologia
- W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla SAll. Rhododendro-Vaccinienion[7].
- Genetyka
- Liczba chromosomów 2n= 38[8].
- Zmienność
- Tworzy mieszańce z: w. alpejską, w. dwubarwną, w. iwą, w. lapońską, w. oszczepowatą, w. pięciopręcikową, w. purpurową, w. szarą, w. siwą, w. śniadą, w. uszatą, w. wawrzynkową[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-12-10] (ang.).
- ↑ Salix silesiaca, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].
- ↑ a b Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- ↑ W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ a b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.