Who put Bella in the Wych Elm?

Who put Bella in the Wych Elm? (dosł. Kto umieścił Bellę w wiązie?) – graffiti po raz pierwszy wykonane w 1944 roku, nawiązujące do odkrytej w 1943 roku przez czwórkę dzieci czaszki kobiety ukrytej w pniu wiązu górskiego (ang. wych elm) w Hagley Wood w Hagley w okolicy zabytkowej posiadłości Hagley Hall, Worcestershire, Anglia. Ofiara, wedle szacunków zamordowana w 1941 roku, nie została nigdy zidentyfikowana, a lokacja szczątków i wyniki sekcji są nieznane.

Odkrycie[edytuj | edytuj kod]

18 kwietnia 1943 roku czterej chłopcy pochodzący z okolicy Hagley (Robert Hart, Thomas Willetts, Bob Farmer i Fred Payne) kłusowali lub zbierali ptasie jaja (źródła są niespójne) w Hagley Wood, części zabytkowej posiadłości Hagley Hall należącej do ówczesnego Wicehrabiego Cobham^[1][2], nieopodal wzgórza Wychbury, gdzie natknęli się na duży wiąz górski^[3]. Uznając go za szczególnie dobre miejsce do złupienia ptasich gniazd, Farmer spróbował wspiąć się na drzewo. Odkrył wówczas w spróchniałym pniu drzewa czaszkę. Początkowo uznał ją za zwierzęcą, jednak zmienił zdanie po zobaczeniu ludzkich włosów i zębów. Jako że na terenie przebywali nielegalnie, chłopcy zdecydowali się nie mówić rodzicom o odkryciu^[4]. Po powrocie do domu najmłodszy z chłopców, Willetts, czując się niekomfortowo z odkryciem poinformował o nim rodziców.

Śledztwo[edytuj | edytuj kod]

Policja po przeszukaniu pustego pnia odnalazła niemal kompletny szkielet z butem, złotą obrączką ślubną i fragmentami ubrania. Czaszka stanowiła wartościowy dowód, ponieważ nadal trzymały się jej kępki włosów i zawierała dobrze zachowane uzębienie, choć kilku zębów brakowało^[2]. Po dalszym przeszukaniu terenu w pewnej odległości od drzewa znaleziono szczątki dłoni^[4].

Szczątki przesłano do prof. Jamesa Webstera celem wykonania ekspertyzy kryminalistycznej. Webster ustalił, że należały one do kobiety zmarłej przed co najmniej 18 miesiącami, czyli w październiku 1941 roku lub wcześniej. Webster odkrył również skrawki tafty wetknięte w usta ofiary, co sugeruje śmierć przez uduszenie. Z pomiarów wnętrza pnia wywnioskował, że ciało ofiary musiało zostać w nim umieszczone jeszcze zanim doszło do stężenia pośmiertnego^[4].

Na podstawie znalezionych przedmiotów policja ustaliła potencjalny wygląd denatki i porównała go z informacjami o zaginionych osobach. Jednak profil żadnej z nich nie pasował do zebranych dowodów. Policjanci skontaktowali się również z dentystami z obszaru całego kraju, gdyż uzębienie zmarłej było dość charakterystyczne^[5]. Ofiara nie została nigdy zidentyfikowana, a lokacja jej szczątków i wyniki sekcji są nieznane^[4].

W 1944 roku na murze na Upper Dean Street w Birmingham pojawiło się graffiti nawiązujące do niewyjaśnionej sprawy: Who put Bella down the Wych Elm – Hagley Wood^[6]. Naprowadziło to śledczych na kilka potencjalnych nowych tropów dotyczących tożsamości Belli. Przynajmniej od lat 70. XX wieku na obelisku z Hagley, stojącym nieopodal miejsca znalezienia ciała, obejrzeć można podobny napis: Who put Bella in the Witch Elm?^[4][1].

Rekonstrukcja twarzy[edytuj | edytuj kod]

Jeden z odcinków programu Nazi Murder Mysteries (w wersji polskiej Nazizm: morderstwa i tajemnice^[7]) przedstawiono proces rekonstrukcji twarzy, którego podjęli się pracownicy „Face Lab” University of Liverpool^[8][9] na podstawie zdjęcia czaszki. Prace zlecił Andrew Sparke na potrzeby swojej książki o sprawie^[9].

Teorie[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 2014 roku Steve Punt w programie BBC Radio 4 wymienił dwie prawdopodobne tożsamości ofiary.

Według zeznań prostytutki z Birmingham z 1944 roku, 3 lata wcześniej zaginęła prostytutka nazywana Bellą, pracująca przy Hagley Road^[4]. Użycie imienia „Bella” (lub „Luebella”, jak ją nazwał autor wykonanego kredą napisu z grudnia 1943 roku) wskazuje na znajomość tożsamości ofiary^[10].

Drugie istotne zeznanie złożyła w 1953 roku Una Mossop, według której jej były mąż Jack Mossop wyznał członkom rodziny, jakoby wraz z Holendrem nazwiskiem van Ralt włożyli kobietę do pnia wiązu. Mossop i van Relt pili w Lyttelton Arms, pubie w Hagley. Wraz z van Raltem przebywała Holenderka. Według Mossopa upiła się i straciła przytomność podczas jazdy samochodem. Mężczyźni włożyli ją do pnia drzewa z nadzieją, że rano ocknie się^[4]. Jack Mossop został skierowany do szpitala psychiatrycznego w Stafford ze względu na nawracające koszmary, w których pojawiała się kobieta spoglądająca na niego z wnętrza drzewa. Mossop zmarł w szpitalu, nim jeszcze znaleziono denatkę. Wiarygodność tego zeznania jest podważana, gdyż Una Mossop nie wspominała o tej informacji przez ponad 10 lat po śmierci Jacka Mossopa^[4].

Kolejna teoria przedstawiona została w należących do Security Service aktach sprawy Josefa Jakobsa – ostatniego człowieka straconego w Tower of London, 15 sierpnia 1941 roku. Jakobs był szpiegiem służącym w Abwehrze. W 1941 roku został zrzucony na teren Cambridgeshire, jednak przy lądowaniu skręcił kostkę i został niedługo potem aresztowany przez Home Guard. Przy jego ciele znaleziono zdjęcie domniemanej kochanki, niemieckiej szansonistki i aktorki Clary Bauerle^[3]. Jakobs twierdził, że była ona szkolona na szpiega i mogła zostać wysłana za nim do Anglii. Nie ma jednak dowodu, by została zrzucona na teren Anglii^[11]. Ponadto kilku świadków wspomina o jej wzroście bliskim 6 stopom (około 180 cm), a Bella miała blisko 5 stóp (150 cm) wzrostu^[11]. W sierpniu 2016 roku ustalono, że Clara Bauerle zmarła 16 grudnia 1942 roku^[12].

W 1945 roku Margaret Murray, antropolog i archeolog z University College London, zaproponowała bardziej niestandardowe wyjaśnienie – Bella miała zginąć podczas ceremonii okultystycznej, a jej dłoń miała być odcięta, by służyć jako tzw. „ręka chwały” (ang. „Hand of Glory” – dłoń straceńca, używana przez włamywaczy, która po wniesieniu do okradanego domu, miała magicznie sprawić, że jego właściciele będą spali)^[5]. Ta koncepcja wywołała ekscytację wśród przedstawicieli lokalnych mediów i doprowadziła śledczych do rozpatrzenia innego być może rytualnego zabójstwa, którego ofiarą był Charles Walton z Lower Quinton^[3].

W 1953 roku pojawiła się kolejna hipoteza, wedle której Bella była Holenderką – Clarabellą Dronkers, zamordowaną przez niemiecką sieć szpiegowską, gdyż miała „zbyt dużo wiedzieć”^[5][3]. Brak dowodów na wsparcie tej hipotezy^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]