Werner Jacob

Werner Jacob
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 marca 1938
Mengersgereuth-Hämmern

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

23 maja 2006
Norymberga

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RFN

Werner Jacob (ur. 4 marca 1938 w Mengersgereuth-Hämmern w Turyngii, zm. 23 maja 2006 w Norymberdze) – niemiecki organista, kompozytor i wykładowca akademicki. Interpretator dzieł Bacha i Regera.

Kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod]

Do 1961 roku Werner Jacob studiował organy u Waltera Krafta, klawesyn i kompozycję u Wolfganga Fortnera, dyrygenturę u Carla Uetera w Musikhochschule Freiburg i prywatnie organy u Antona Nowakowskiego.

W latach 1969-1991 Werner Jacob był kantorem oraz organistą tytularnym w kościele św. Sebalda w Norymberdze.

Od 1985 do 2003 roku był dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Tygodnia Muzyki Organowej w Norymberdze (Internationale Orgelwoche Nürnberg – Musica Sacra).

W latach 1976–1998 wykładał muzykę organową w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Stuttgarcie. Obok działalności jako organista i pedagog zajmował się również działalnością kompozytorską. Do końca swych dni komponował – choć nie zdołał ukończyć – 5-częściową symfonię na wielką orkiestrę.

Werner Jacob zmarł po długiej chorobie 23 maja 2006 roku. Miał 68 lat.

Kompozycje[edytuj | edytuj kod]

  • pojedyncze utwory na organy
  • muzyka kameralna na organy
  • Suscipe verbum F-dur (1996) – na róg i organy według Responsorium "Maulbronn-Lichtentahler Antiphonale"
  • "...sine nomine super nominam...I" (1985) – Fantasia per organo, timpani e altri strumenti a percussione
  • Quartett (1960) – na obój, klarnet, róg i fagot

Utwory chorałowe (wybór)[edytuj | edytuj kod]

  • De visione resurrectionis (1966) – na chór mieszany, baryton solo, 2 zespoły perkusyjne i organy
  • Telos nomou – na głos mówiony i instrumenty; przedstawienie biblijne Babilon na głos mówiony, 5 solistów i chór mieszany
  • Canticum II – Canticum Canticorum – na głosy solowe, chór i instrumentalistów
  • Canticum III: Canticum Caritatis (1991) Wenn ich mit Menschen und Engelszungen redete – na sopran, 2 gongi i tamtam

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]