Wayne Ferreira

Wayne Ferreira
Ilustracja
Państwo

 Południowa Afryka

Data i miejsce urodzenia

15 września 1971
Johannesburg

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczna, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1989

Zakończenie kariery

2005

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

15

Najwyżej w rankingu

6 (8 maja 1995)

Australian Open

SF (1992, 2003)

Roland Garros

4R (1996)

Wimbledon

QF (1994)

US Open

QF (1992)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

11

Najwyżej w rankingu

9 (19 marca 2001)

Australian Open

3R (1993, 1996, 2000, 2001)

Roland Garros

QF (2000)

Wimbledon

SF (1991, 1994)

US Open

SF (1994, 2000)

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
Reprezentacja  Południowa Afryka
srebro Barcelona 1992 tenis ziemny
(gra podwójna)

Wayne Richard Ferreira (ur. 15 września 1971 w Johannesburgu) – południowoafrykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, srebrny medalista igrzysk olimpijskich w Barcelonie (1992) w grze podwójnej.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Występując jeszcze w gronie juniorów Ferreira w 1989 roku wygrał grę podwójną chłopców podczas US Open, gdzie tworzył parę z Grantem Staffordem. W klasyfikacji deblowej juniorów w tym samym roku został liderem, natomiast w singlu najwyżej był na 6. miejscu.

Jako zawodowy tenisista występował w latach 1989–2005.

W grze pojedynczej Ferreira wygrał 15 turniejów rangi ATP World Tour oraz awansował do 8 finałów.

W grze podwójnej tenisista z RPA osiągnął łącznie 24 finały, z których w 11 zwyciężył.

W latach 1992–2005 Ferreira reprezentował RPA w Pucharze Davisa. Rozegrał przez ten okres 59 meczów, z których w 41 triumfował.

Ferreira trzy razy startował w igrzyskach olimpijskich, w Barcelonie (1992), Atlancie (1996) i Sydney (2000). W Barcelonie zdobył srebrny medal w parze z Pietem Norvalem przegrywając mecz o mistrzostwo z Niemcami Borisem Beckerem i Michaelem Stichem.

W rankingu gry pojedynczej Ferreira najwyżej był na 6. miejscu (8 maja 1995), a w klasyfikacji gry podwójnej na 9. pozycji (19 marca 2001).

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (15–8)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 16 lutego 1992 Memphis Twarda (hala) Stany Zjednoczone MaliVai Washington 3:6, 2:6
Zwycięzca 1. 14 czerwca 1992 Londyn Trawiasta Japonia Shūzō Matsuoka 6:3, 6:4
Finalista 2. 19 lipca 1992 Stuttgart Ceglana Ukraina Andrij Medwediew 1:6, 4:6, 7:6(5), 6:2, 1:6
Zwycięzca 2. 30 sierpnia 1992 Schenectady Twarda Australia Jamie Morgan 6:2, 6:7(5), 6:2
Finalista 3. 7 marca 1993 Indian Wells Twarda Stany Zjednoczone Jim Courier 3:6, 3:6, 1:6
Finalista 4. 13 czerwca 1993 Londyn Trawiasta Niemcy Michael Stich 3:6, 4:6
Zwycięzca 3. 9 stycznia 1994 Oʻahu Twarda Stany Zjednoczone Richey Reneberg 6:4, 6:7(3), 6:1
Finalista 5. 27 lutego 1994 Rotterdam Dywanowa (hala) Niemcy Michael Stich 6:4, 3:6, 0:6
Finalista 6. 19 czerwca 1994 Manchester Trawiasta Australia Patrick Rafter 6:7(5), 6:7(4)
Zwycięzca 4. 21 sierpnia 1994 Indianapolis Twarda Francja Olivier Delaître 6:2, 6:1
Zwycięzca 5. 18 września 1994 Bordeaux Twarda Stany Zjednoczone Jeff Tarango 6:0, 7:5
Zwycięzca 6. 2 października 1994 Bazylea Twarda (hala) Stany Zjednoczone Patrick McEnroe 4:6, 6:2, 7:6(7), 6:3
Zwycięzca 7. 16 października 1994 Tel Awiw-Jafa Twarda Izrael Amos Mansdorf 7:6(4), 6:3
Zwycięzca 8. 12 lutego 1995 Dubaj Twarda Włochy Andrea Gaudenzi 6:3, 6:3
Zwycięzca 9. 7 maja 1995 Monachium Ceglana Niemcy Michael Stich 7:5, 7:6(6)
Zwycięzca 10. 15 października 1995 Ostrawa Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone MaliVai Washington 3:6, 6:4, 6:3
Zwycięzca 11. 22 października 1995 Lyon Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Pete Sampras 7:6(2), 5:7, 6:3
Zwycięzca 12. 10 marca 1996 Scottsdale Twarda Chile Marcelo Ríos 2:6, 6:3, 6:3
Finalista 7. 21 lipca 1996 Waszyngton Twarda Stany Zjednoczone Michael Chang 2:6, 4:6
Zwycięzca 13. 25 sierpnia 1996 Toronto Twarda Australia Todd Woodbridge 6:2, 6:4
Finalista 8. 18 kwietnia 1999 Tokio Twarda Niemcy Nicolas Kiefer 6:7(5), 5:7
Zwycięzca 14. 5 listopada 2000 Stuttgart Twarda (hala) Australia Lleyton Hewitt 7:6(6), 3:6, 6:7(5), 7:6(2), 6:2
Zwycięzca 15. 3 sierpnia 2003 Los Angeles Twarda Australia Lleyton Hewitt 6:3, 4:6, 7:5

Gra podwójna (11–13)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 6 stycznia 1991 Adelaide Twarda Stefan Kruger Holandia Paul Haarhuis
Holandia Mark Koevermans
6:4, 4:6, 6:4
Zwycięzca 2. 24 marca 1991 Miami Twarda Piet Norval Stany Zjednoczone Ken Flach
Stany Zjednoczone Robert Seguso
5:7, 7:6, 6:2
Zwycięzca 3. 12 stycznia 1992 Auckland Twarda Stany Zjednoczone Jim Grabb Kanada Grant Connell
Kanada Glenn Michibata
6:4, 6:3
Finalista 1. 5 kwietnia 1992 Johannesburg Twarda Piet Norval Pieter Aldrich
Danie Visser
4:6, 4:6
Finalista 2. 17 maja 1992 Rzym Ceglana Australia Mark Kratzmann Szwajcaria Jakob Hlasek
Szwajcaria Marc Rosset
6:7, 6:7
Finalista 3. 8 sierpnia 1992 Barcelona Ceglana Piet Norval Niemcy Boris Becker
Niemcy Michael Stich
6:7(5), 6:4, 6:7(5), 3:6
Finalista 4. 16 maja 1993 Rzym Ceglana Australia Mark Kratzmann Holandia Jacco Eltingh
Holandia Paul Haarhuis
4:6, 6:7
Zwycięzca 4. 8 sierpnia 1993 Los Angeles Twarda Niemcy Michael Stich Kanada Grant Connell
Stany Zjednoczone Scott Davis
7:6, 7:6
Finalista 5. 14 listopada 1993 Antwerpia Dywanowa (hala) Hiszpania Javier Sánchez Kanada Grant Connell
Stany Zjednoczone Patrick Galbraith
3:6, 6:7
Finalista 6. 15 maja 1994 Rzym Ceglana Hiszpania Javier Sánchez Rosja Jewgienij Kafielnikow
Czechy David Rikl
1:6, 5:7
Finalista 7. 14 sierpnia 1994 Cincinnati Twarda Australia Mark Kratzmann Stany Zjednoczone Alex O’Brien
Australia Sandon Stolle
7:6, 3:6, 2:6
Zwycięzca 5. 14 maja 1995 Hamburg Ceglana Rosja Jewgienij Kafielnikow Zimbabwe Byron Black
Rosja Andriej Olchowski
6:1, 7:6
Finalista 8. 22 października 1995 Lyon Dywanowa (hala) Południowa Afryka John-Laffnie de Jager Szwajcaria Jakob Hlasek
Rosja Jewgienij Kafielnikow
3:6, 3:6
Finalista 9. 26 lipca 1998 Waszyngton Twarda Stany Zjednoczone Patrick Galbraith Południowa Afryka Grant Stafford
Zimbabwe Kevin Ullyett
2:6, 4:6
Zwycięzca 6. 22 lutego 1998 Antwerpia Twarda Rosja Jewgienij Kafielnikow Hiszpania Tomás Carbonell
Hiszpania Francisco Roig
7:5, 3:6, 6:2
Finalista 10. 28 lutego 1999 Londyn Dywanowa (hala) Zimbabwe Byron Black Wielka Brytania Tim Henman
Wielka Brytania Greg Rusedski
3:6, 6:7(6)
Zwycięzca 7. 1 sierpnia 1999 Los Angeles Twarda Zimbabwe Byron Black Chorwacja Goran Ivanišević
Stany Zjednoczone Brian MacPhie
6:2, 7:6(4)
Finalista 11. 8 sierpnia 1999 Montreal Twarda Zimbabwe Byron Black Szwecja Jonas Björkman
Australia Patrick Rafter
6:7(5), 4:6
Finalista 12. 24 października 1999 Lyon Dywanowa (hala) Australia Sandon Stolle Południowa Afryka Piet Norval
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:4, 6:7(5), 6:7(4)
Zwycięzca 8. 23 kwietnia 2000 Monte Carlo Ceglana Rosja Jewgienij Kafielnikow Holandia Paul Haarhuis
Australia Sandon Stolle
6:3, 2:6, 6:1
Finalista 13. 14 maja 2000 Rzym Ceglana Rosja Jewgienij Kafielnikow Czechy Martin Damm
Słowacja Dominik Hrbatý
4:6, 6:4, 3:6
Zwycięzca 9. 18 marca 2001 Indian Wells Twarda Rosja Jewgienij Kafielnikow Szwecja Jonas Björkman
Australia Todd Woodbridge
6:2, 7:5
Zwycięzca 10. 13 maja 2001 Rzym Ceglana Rosja Jewgienij Kafielnikow Kanada Daniel Nestor
Australia Sandon Stolle
6:4, 7:6(6)
Zwycięzca 11. 16 marca 2003 Indian Wells Twarda Rosja Jewgienij Kafielnikow Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
3:6, 7:5, 6:4

Wyniki w turniejach wielkoszlemowych (gra pojedyncza)[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2004 2003 2002 2001 2000 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990
Australian Open 3R PF ĆF 3R 4R 4R 2R 4R 2R 2R 4R 4R PF 4R
French Open 1R 3R 1R 1R 3R 2R 3R 3R 4R 3R 1R 2R 3R 2R
Wimbledon 3R 1R 3R 1R 4R 1R 4R 3R 3R 4R ĆF 4R 4R 2R 2R
US Open 1R 2R 4R 1R 2R 1R 1R 4R 1R 1R 3R 4R ĆF 2R

Legenda

     W, wygrał turniej

     F, przegrał w finale

     PF, przegrał w półfinale

     ĆF, przegrał w ćwierćfinale

     4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

     –, nie startował w turnieju głównym

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]