Wasilij Batiajew

Wasilij Batiajew
Василий Батяев
pułkownik lotnictwa pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1920
Tieniowo, obwód penzeński

Data i miejsce śmierci

28 maja 1970
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1939–1961

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Czerwonej Gwiazdy

Wasilij Siergiejewicz Batajew (ros. Василий Сергеевич Батяев, ur. 11 lutego 1920 we wsi Tieniowo w rejonie wadinskim w obwodzie penzeńskim, zm. 28 maja 1970 w Charkowie) – radziecki lotnik wojskowy, pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1946).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od początku lat 30. mieszkał w Stalinogorsku (obecnie Nowomoskowsk), do 1936 skończył 8 klas szkoły, pracował jako elektromonter w kombinacie chemicznym, w 1938 ukończył aeroklub. Od lutego 1939 służył w Armii Czerwonej, w 1940 ukończył Kaczyńską Wyższą Wojskową Szkołę Lotniczą dla Pilotów, później służył w lotnictwie Kijowskiego Okręgu Wojskowego. Od czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako pilot, potem dowódca klucza i zastępca dowódcy eskadry 88 pułku lotnictwa myśliwskiego, w 1943 skończył kursy doskonalenia kadry oficerskiej w Lipiecku, od lipca 1943 do maja 1945 był dowódcą eskadry 54 pułku lotnictwa myśliwskiego gwardii 1 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego Gwardii 16 Armii Powietrznej. Walczył na Froncie Południowym, Centralnym i 1 Białoruskim, brał udział w walkach obronnych na południu Ukrainy, w bitwie pod Stalingradem i pod Kurskiem, walkach na terytorium Białorusi i Polski i operacji berlińskiej, był dwukrotnie ranny (23 sierpnia i 21 października 1941). Wykonał 614 lotów bojowych i brał udział w 233 walkach powietrznych, w których strącił osobiście 9 i w grupie 11 (według innych danych odpowiednio 11 i 7) samolotów wroga. Po wojnie służył w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech i w Nadbałtyckim Okręgu Wojskowym jako szturman (nawigator) i zastępca dowódcy pułku, w 1948 ukończył wyższe kursy oficerskie w Lipiecku, a w 1954 Akademię Wojskowo-Powietrzną w Monino, później służył w lotnictwie wojsk obrony przeciwlotniczej, w 1961 zakończył służbę w stopniu pułkownika.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]