Wanda Kossakowa
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | polska |
Wanda Olga Stanisława Kossak z domu Proszkowska (ur. 22 maja 1879 we Lwowie, zm. 25 lipca 1960 w Sanoku) – polska pianistka, pedagog muzyczna.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wanda Kossakowa urodziła się 22 maja 1879 we Lwowie[1]. Była córką Stanisława Proszkowskiego i Gabrieli z domu Hingler[1]. Była uczennicą prof. Ignacego Friedmana z Konserwatorium Lwowskiego[2]. Została pianistką i pedagogiem muzycznym[2]. W latach 30. w Sanoku prowadziła szkołę muzyczną w miejscu swojego zamieszkania przy ulicy Bartosza Głowackiego 18[1][3][4]. W okresie międzywojennym jako pianistka występowała w budynku sanockiego oddziału Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (prócz niej także śpiewaczka Olga Didur-Wiktorowa)[5]. Wspierała działalność Katolickiego Związku Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej w Sanoku[6][7] oraz zasiadła w jego Radzie Opiekuńczej (wraz z nią Władysław Kossak)[8].
Jej mąż Władysław Kossak (zm. 16 kwietnia 1942 w Sanoku[9]), był bankierem, dyrektorem banku we Lwowie.
Wanda Kossakowa zmarła na atak serca 25 lipca 1960 w Sanoku[1][2][10][11]. Pogrzeb odbył się 27 lipca 1960[1]. Została pochowana w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku (pochowani tam zostali także jej mąż oraz siostrzeniec Stanisław Huegel z żoną Haliną, zaś od strony lewej nagrobek graniczy z grobowcem Olgi Didur-Wiktorowej).
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Decyzją Ministra Kultury i Sztuki, Andrzeja Sicińskiego, w 1992 Wanda Kossakowa została patronką Państwowej Szkoły Muzycznej I i II st. w Sanoku[12].
Poeta Janusz Szuber zawarł odniesienie do Wandy Kossakowej w swojej publikacji pt. Mojość z 2005[13].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Księga Zmarłych 1959–1975 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 16 (poz. 41).
- ↑ a b c Z kroniki żałobnej. Wanda Kossakowa. „Dziennik Polski”, s. 6, Nr 189 (5119) z 10 sierpnia 1960.
- ↑ Wykaz firm handlowych, przemysłowych, rzemieślniczych i wolnych zawodów miasta Sanoka, Zagórza, Rymanowa, Mrzygłoda, Bukowska 1937/8 : Informator Chrześcijański. Sanok: Krakowska Kongregacja Kupiecka. Oddział Sanok, 1938, s. 17.
- ↑ Dorota Mękarska. Spacerkiem po mieście. Ulica Głowackiego. „Tygodnik Sanocki”, s. 6, Nr 17 z 11 września 1991.
- ↑ Edward Zając, Oświata i szkolnictwo. Życie kulturalne. Środowisko kulturalne, Pomiędzy wojnami światowymi 1918-1939, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 612.
- ↑ Edward Zając: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. W stulecie konsekracji 1897-1997. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1997, s. 45. ISBN 83-905046-4-2.
- ↑ Edward Zając, Organizacje o charakterze gospodarczym, społecznym, kulturalnym i sportowym / Pomiędzy wojnami światowymi 1918–1939, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 603.
- ↑ Katolicki Związek Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej w Sanoku 1923-1934. Jednodniówka. Sanok: Katolicki Związek Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej w Sanoku, 1934, s. 17-18, 34.
- ↑ Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sygn. K 171 / 58
- ↑ Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sygn. L/16/41.
- ↑ Inskrypcja nagrobna wskazała datę śmierci 25 czerwca 1960.
- ↑ Historia szkoły. psmsanok.pl. [dostęp 2015-06-05].
- ↑ Janusz Szuber: Mojość. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2005, s. 27. ISBN 83-919470-8-4.