Wanda Ładniewska-Blankenheimowa

Wanda Ładniewska-Blankenheimowa
Data i miejsce urodzenia

1905
Lwów

Data i miejsce śmierci

22 lipca 1995
Paryż

Narodowość

polsko-żydowska

Dziedzina sztuki

rzeźbiarstwo, medalierstwo

Symboliczny nagrobek Wandy Ładniewskiej-Blankenheimowej na nowym cmentarzu żydowskim przy ulicy Miodowej w Krakowie

Wanda Ładniewska-Blankenheimowa (ur. 1905 we Lwowie, zm. 22 lipca 1995 w Paryżu)[1][2][3]polska rzeźbiarka żydowskiego pochodzenia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w przedwojennym Lwowie, w rodzinie zasymilowanych polskich Żydów. Odebrała staranne przedwojenne wykształcenie ogólne, studiowała też rysunek, rzeźbę i historię sztuki we Lwowie lub w Paryżu[1]. Łączyła ją dobra znajomość z Tadeuszem Boyem-Żeleńskim[1][4]. Podczas II wojny światowej była więźniarką niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau[1][2][3] o numerze 38091[3].

Od 1946 mieszkała we Francji[1][2][3], gdzie była aktywna twórczo i dobrze odnajdywała się w środowisku polskich i francuskich intelektualistów[1]. Jej symboliczny nagrobek znajduje się na nowym cmentarzu żydowskim przy ulicy Miodowej w Krakowie, zaś jej prochy – zgodnie z życzeniem artystki – zostały rozrzucone na paryskim cmentarzu Père-Lachaise[1][2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Jej prace były wystawiane w całej Europie, m.in. w Strasburgu, Frankfurcie, Londynie i Rawennie. W latach 1948–1989 wielokrotnie zapraszano ją do udziału w paryskich Salonach sztuki. Od 1963 do 1984 paryska Galeria Lambert prowadzona przez Zofię i Kazimierza Romanowiczów, regularnie eksponowała jej prace w ramach wystaw indywidualnych i zbiorowych. W 1978 brała udział Pierwszym Europejskim Triennale Rzeźby w Paryżu[1].

Poza rzeźbą, wykonywała różnego rodzaju medale i medaliony, także dla Mennicy Francuskiej i Liceum Polskiego w Paryżu[1].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Wanda Ładniewska-Blankenheimowa, Z dwu ostatnich lat Boya (Lwów 1939-1941) – wspomnienia zamieszczone w antologii tekstów o pobycie Tadeusza Żeleńskiego (Boya) we Lwowie, w opracowaniu Barbary Winklowej[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i Wanda Ładniewska-Blankenheimowa [online], Desa Unicum [dostęp 2022-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-02-18] (pol.).
  2. a b c d Ładniewska-Blankenheimowa Wanda [online], Artinfo [dostęp 2021-12-11] (pol.).
  3. a b c d Wanda Ladniewska-Blankenheimowa [online], Invaluable [dostęp 2022-02-18] (ang.).
  4. a b Barbara Winklowa, Boy we Lwowie 1939–1941. Antologia, Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Pokolenie”, Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 1992 [dostęp 2022-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-06] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]