Walenty Marchlewski
 | |
 podporucznik obserwator | |
| Data i miejsce urodzenia | 14 lutego 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 26 marca 1925 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja |
|
| Jednostki | 49 pułk piechoty |
| Główne wojny i bitwy | 8 eskadra wywiadowcza |
| Odznaczenia | |
   | |
.svg){kind=small}
Walenty Marchlewski (ur. 14 lutego 1898 w Kurkorzu w powiecie wąbrzeskim, zm. 26 marca 1925 w Poznaniu) – podporucznik obserwator Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Walentego i matki z Pierzgalskich. 21 lipca 1917, po złożeniu matury w Gnieźnie, został powołany do służby w armii niemieckiej i przydzielony do 49 pułku piechoty[1]. 24 czerwca 1917 roku został skierowany do szkoły lotniczej przy 2 Lotniczym Oddziale Zapasowym w Pile (niem. Fliegerersatz Abteilung Nr. 2). 21 lutego 1919, po zakończeniu działań wojennych, zgłosił się do służby w Armii Wielkopolskiej. Został przydzielony do Szkoły Lotniczej w Poznaniu, skąd został skierowany na I Kurs Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Warszawie. Kursu nie ukończył z powodu skierowania do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie, którą ukończył w styczniu 1920 roku z pierwszą lokatą[1].
W styczniu został skierowany na III kurs Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych, który ukończył w czerwcu i został przydzielony do 8 eskadry wywiadowczej jako obserwator. W czasie wojny z bolszewikami wykazał wielką odwagę i zaangażowanie[1].
Po zakończeniu działań wojennych ukończył jeszcze Szkołę Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy. We wrześniu 1921 roku, przeniesiony został do rezerwy, ale z równoczesnym zatrzymaniem w służbie czynnej. Zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów aeronautycznych. W tym samym roku rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Poznańskim. W styczniu 1925 roku został przeniesiony z 1 do 3 pułku lotniczego w Poznaniu[2] i przydzielony do 31 eskadry lotniczej.
Zginął 26 marca 1925 roku w wypadku lotniczym. Czekając na start na lotnisku został uderzony w głowę skrzydłem innego lądującego samolotu. Zginął na miejscu. Został pochowany na cmentarzu garnizonowym w Poznaniu.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 1707
- Krzyż Walecznych[3]
- Polowa Odznaka Obserwatora – pośmiertnie 11 listopada 1928 roku „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920”[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Księga Pamiątkowa 1933 ↓, s. 337.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 stycznia 1925 roku, s. 13.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 23 listopada 1921 roku, s. 1558.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 437.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.
- Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa. Marian Romeyko (red.). Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Poległych Lotników, 1933.
- Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 850, 872