Wahadło radiestezyjne
Wahadło radiestezyjne – przyrząd radiestety. Wahadło to ma służyć do wykrywania różnego typu źródeł domniemanego promieniowania.
Wahadło radiestezyjne przybiera różne symetryczne kształty, a najczęściej występuje w postaci stożków bądź kul, które są zawieszone na niesprężystym sznurku lub łańcuszku. Większość wahadełek składa się z 10–20 centymetrowej nitki i ciężarka o masie 20–50 gramów; nie jest to regułą. Nowym użytkownikom wahadełka sugeruje się, aby sami wybrali najlepszy dla siebie model. Nie stosuje się raczej wahadełek stalowych, ze względu na ryzyko działań magnetycznych[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Książka "Radiestezja" Jean-Lousis Crozier & Jacques Mandorla; ISBN 83-7311-620-6; strony 110-111
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leszek Tulik, Radiestezja w nowej szacie czyli Homeo-Farmakopunktura, Zabrze: Centrum Radiestezyjnej Profilaktyki Zdrowotnej iHomeo-Farmakopunktury „Karnak”, 2006, ISBN 83-903947-2-3, ISBN 978-83-903947-2-5, OCLC 749281233.
- Leszek Tulik, "Homeopatia inaczej", Zabrze, 1991, ISBN 83-85367-03-9
- Mirosław Winczewski, "Radiestezja dla każdego" Studio Astropsychologi, 2004, ISBN 83-7377-134-4
- Leszek Matela, "Radiestezja, nauka, praktyka, ochrona przed szkodliwym promieniowaniem" KOS, 1996, ISBN 83-86757-40-X
- Bernard Britlan, "Przygoda z wahadełkiem" F.H.U Storczyk ISBN 978-83-925491-4-7
- Zbigniew Królicki, "Energia kształtów, czyli radiestezyjne oddziaływanie form geometrycznych" Ravi, 2003, ISBN 83-7229-073-3
- Zbigniew Królicki, "Radiestezja stosowana" Ravi,ISBN 83-7229-074-1
- Franciszek Dąbrowski, "Radiestezja sposób na życie", 2009, ISBN 978-83-86737-39-0