Wacław Zadroziński
 Stefan Witas, Wacław Zadroziński, Barbara Halmirska w sztuce Jim strzela pierwszy w Teatrze Syrena w Warszawie (1959) | |
| Data i miejsce urodzenia | 21 września 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 16 września 1979 |
| Zawód | |
| Współmałżonek | 1. Eugenia Borysiewicz |
| Lata aktywności | 1945–1961 |
| Odznaczenia | |
 | |
Wacław Kazimierz Zadroziński (ur. 21 września 1914 w Płocku, zm. 16 września 1979 w Warszawie) – polski aktor teatralny i konferansjer.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Płocku, w rodzinie Franciszka i Władysławy z Więckowskich. Ukończył gimnazjum w rodzinnym mieście i w 1933 wstąpił do Marynarki Wojennej.
Podczas II wojny światowej walczył w szeregach Armii Krajowej posługując się pseudonimem Mat[1].
W 1945 znalazł się w Olsztynie, gdzie został aktorem w Teatrze im. Stefana Jaracza[2], równocześnie występował w teatrze amatorskim w Płocku. Od 1947 miał prawo występować na scenach podlegających Związkowi Artystów Scen Polskich, równocześnie studiował eksternistycznie aktorstwo i w 1953 uzyskał dyplom. Od 1947 grał w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach i Teatrze Rozmaitości w Radomiu, w 1950 zamieszkał w Warszawie, gdzie przez pięć lat był związany z Teatrem Syrena. W 1955 podjął współpracę z Państwowym Przedsiębiorstwem Imprez Estradowych, w sezonie 1956/1957 był aktorem Teatru Satyry Buffo, a w kolejnym w Teatrze Ludowym, z którym występował w trupie wędrownej na Pomorzu Gdańskim. Sezon 1958/1959 spędził w Teatrze Sensacji, a kolejne dwa ponownie w Teatrze Syrena[3]. W 1961 zawiesił karierę aktorską i pracował jako konferansjer oraz prowadził przez krótki czas agencję organizującą imprezy estradowe „Artim”. Od początku lat 70. XX wieku był konferansjerem Tercetu Egzotycznego.
19 stycznia 1955 na wniosek Ministra Kultury i Sztuki został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej[4].
Dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się z Eugenią Borysiewicz, drugą jego żoną była aktorka Stefania Górska.
Zmarł w Warszawie, spoczywa obok żony Stefanii na cmentarzu komunalnym Północnym (kwatera W-XVII-3-6-10)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Powstańcze biogramy, Muzeum Powstania Warszawskiego
- ↑ Program Teatru Miejskiego im. Stefana Jaracza w Olsztynie 1946
- ↑ Teatr Syrena, Narodowe Archiwum Cyfrowe
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-11-24].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Wilski (red.), Polska Akademia Nauk, Instytut Sztuki: Słownik biograficzny teatru polskiego. T. 2: 1900–1980. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 522. ISBN 83-01-11260-3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wacław Zadroziński, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09].