Wacław Tkaczuk

Wacław Tkaczuk, 2003

Wacław Tkaczuk (ur. 30 marca 1942 w Delatynie[1], zm. 5 stycznia 2018 w Warszawie[2]) – polski dziennikarz, krytyk literacki, poeta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent studiów na kierunku polonistyka na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1981–1985 sekretarz redakcji tygodnika „Antena”. Z Polskim Radiem związany w latach 1990–2005. Pełnił tam funkcję sekretarza i wicedyrektora Programu II PR, od 1994 do 2005 był kierownikiem literackim Teatru Polskiego Radia[3]. Animator pozaantenowych spotkań Teatru PR ze słuchaczami, juror Festiwalu Słuchowisk Polskiego Radia w Bolimowie w latach 1997–1999, w Rzeszowie w 2000 oraz w Sopocie na I, II, III, IV i VII Krajowym Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej – „Dwa Teatry”. W latach 1999–2006 trzykrotnie powołany w skład Komisji Etyki Polskiego Radia.

Od 1996 prowadził zajęcia z zakresu radiowych form artystycznych na Studium Komunikowania Społecznego i dziennikarstwa KUL. Był członkiem zespołu redakcyjnego kwartalnika „Regiony” w latach 1999–2004.

Dokonania[edytuj | edytuj kod]

Był autorem licznych audycji literacko-dokumentalnych i poetyckich oraz, rzadziej adaptacji radiowych prozy, dramatu i poezji[4].

Laureat Złotego Mikrofonu w (1993) i Nagrody Rady Programowej PR w (2004).

Jest laureatem Nagrody Literackiej im. Stanisława Piętaka (1994), za prezentację poezji współczesnej na antenie radiowej.

W 2009 został laureatem Nagrody im. Witolda Hulewicza w kategorii twórczości radiowej za zasługi w dziedzinie kultywowania hulewiczowskich tradycji „Teatru Wyobraźni”, czyli Teatru Polskiego Radia.

Był znany również jako poeta, krytyk, wydawca, tłumacz literatury niemieckiej, m.in. utworów J.W. Goethego i R.M. Rilkego.

Twórczość poetycka[edytuj | edytuj kod]

  • Skrzydło liścia (wyd. Iskry, 1970)
  • Co z ognia – co z wody (wyd. Ars Christiana – Novum, 1977)
  • Na więcej, na przepadłe (wyd. Iskry, 2013)
  • autor wyboru poezji pt. Prośba do Matki Boskiej. Antologia polskiej poezji maryjnej (wyd. Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1991)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wacław Tkaczuk. Iskry. [dostęp 2018-01-05].
  2. ↑ Zmarł Wacław Tkaczuk – krytyk literacki i poeta, „PolskieRadio.pl” [dostęp 2018-01-05].
  3. ↑ Krótkie wspomnienie o Wacławie Tkaczuku, „PolskieRadio.pl” [dostęp 2018-01-14] (pol.).
  4. ↑ Krzysztof Wiśniewski, Zmarł wielki krytyk i poeta Wacław Tkaczuk - Stachuriada [online] [dostęp 2018-01-14].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Władysław Woś, In memoria di Wacław Tkaczuk (1942-2018). Poeta, critico letterario, giornalista, Città di Vita, r. LXXIII (2018), nr 1, ss. 61-62.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wacław_Tkaczuk&oldid=68150959”