Wacław Kubacki
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk filologicznych | |
| Specjalność: historia literatury polskiej | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia | Uniwersytet Jagielloński |
| Odznaczenia | |
 | |
Wacław Kubacki (ur. 7 września 1907 w Nieszawie, zm. 16 grudnia 1992 w Krakowie) – polski historyk literatury, krytyk, pisarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kształcił się w szkole powszechnej w Nieszawie. Jego nauczycielem łaciny był o. Maksymilian Maria Kolbe, który następnie skierował go do dalszej nauki w Gimnazjum w Sanoku[1]. Studiował w Austrii i we Włoszech, w czym pomógł mu Stefan Kołaczkowski[1]. Rozprawę doktorską na temat "Średniowieczne legendy franciszkańskie w Polsce" ukończył w 1937 uzyskując doktorat, po czym kształcił się na studiach w Niemczech, Szwajcarii i Francji, w czym wsparł go Mieczysław Grydzewski[1].
Debiutował jesienią 1927 w Dodatku Naukowo-Literackim „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”, a pierwszy szkic krytyczny ukazał się w 1932 w „Wiadomościach Literackich”[1]. W 1933 otrzymał I nagrodę (ex aequo) w konkursie „Wiadomości Literackich” za artykuł dotyczący zagadnień psychologicznych w filmie (w jury zasiadał m.in. Antoni Słonimski)[1].
W maju 1945 r. przeniósł się z Częstochowy do Poznania. Został adiunktem przy Seminarium Historii Literatury Polskiej na UAM. Jesienią 1945 habilitował się na podstawie napisanej w czasie okupacji rozprawy o III części Dziadów. W 1949 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1958 — profesora zwyczajnego. Kubacki w 1953 przeniósł się do Krakowa. Profesor UJ. W latach 1971–1972 redaktor naczelny „Literatury na Świecie”[2].
W 1949 został odznaczony przez Prezydenta RP Bolesława Bieruta Orderem Sztandaru Pracy II klasy[3]. 21 lipca 1968 otrzymał Państwową Nagrodę Literacką I Stopnia[4]. Pochowany został na cmentarzu w Tropiu koło Nowego Sącza[5]
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
- Pierwiosnki polskiego romantyzmu – 1949, książka historycznoliteracka
- Kartki na wietrze – 1950, proza poetycka
- Arcydramat Mickiewicza – 1951, rozprawa historycznoliteracka
- Smutna Wenecja – 1967, powieść[6]
- Malwy na Kaukazie -1969, dziennik podróży
- Koncert na orkiestrę – 1970, powieść
- Sen nocy letniej – 1974, powieść
- Z Mickiewiczem na Krymie – 1977, książka biograficzna
- Temat z wariacjami – 1982, powieść[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Grydzewski – mecenas, „Wiadomości”, nr 18 (1518), 4 maja 1975, s. 2.
- ↑ Franciszek Ziejka "Wacław Kubacki (1907-1992)"
- ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 lipca 1949 r. w sprawie nadania Orderu „Sztandar Pracy” (M.P. z 1950 r. nr 6, poz. 58).
- ↑ Nowiny Rzeszowskie, nr 172 (5927), 20-21-22 lipca 1968, s. 2.
- ↑ In memoriam Lista pamięci UJ
- ↑ Wacław Kubacki, Smutna Wenecja, Warszawa: Czytelnik, 1967.
- ↑ Wacław Kubacki, Temat z wariacjami, wyd. 1, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1982, ISBN 83-06-00744-1, OCLC 9202181 [dostęp 2022-02-03].