Włodzimierz Sieradzki
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 22 października 1870 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 4 lipca 1941 |
| Profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: medycyna sądowa | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
| Rektor | |
| Odznaczenia | |
   | |
Włodzimierz Jan Sieradzki (ur. 22 października 1870 w Wieliczce, zm. 4 lipca 1941 we Lwowie) – polski lekarz, specjalista medycyny sądowej. Profesor Uniwersytetu Jana Kazimierza i rektor tej uczelni w roku akademickim 1924/1925.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 22 października 1870 w Wieliczce, w rodzinie Apolinarego i Zofii z Boratyńskich[1]. Od 1881 uczęszczał do gimnazjum św. Anny w Krakowie, później w Rzeszowie[1], ale ostatnie lata szkoły średniej odbył w gimnazjum w Jaśle[2] i tam zdał maturę w 1888[3]. Studia medyczne rozpoczął w 1888 na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie otrzymał złote stypendium im. cesarza Franciszka Józefa i cesarzowej Elżbiety. W dniu 11 lipca 1894 uzyskał dyplom doktora wszech nauk lekarskich. W dniach od 10 listopada 1895 do 10 lipca 1896 odbywał studia uzupełniające w zakresie medycyny i toksykologii sądowej w Paryżu, dzięki uzyskanemu stypendium im. Kasperka na mocy Uchwały Senatu Akademickiego Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W dniu 15 lipca 1896 został mianowany biegłym sądowym na okręg krakowski przez Sąd Krajowy w Krakowie. W dniu 1 października 1898 powierzono mu organizację Zakładu Medycyny Sądowej przy Uniwersytecie we Lwowie i jego kierownictwo. Funkcje kierownika pełnił nieprzerwanie przez 42 lata do 1941. W 1899 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego medycyny sądowej. Od 1904 profesor zwyczajny i kierownik zakładu medycyny sądowej na Uniwersytecie Jana Kazimierza. Parokrotnie był dziekanem Wydziału Lekarskiego (1908/1909, 1919/1920), rektor UJK w roku akademickim 1924/1925. Ponadto członek Naczelnej Rady Zdrowia i Rady Zdrowia Okręgu Lwowskiego, prezes (później członek honorowy) Lwowskiego Towarzystwa Lekarskiego, członek honorowy Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego, współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Medycyny Sądowej i Kryminalnej, członek zarządu Towarzystwa Szkoły Ludowej oraz Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[1]
Autor licznych publikacji z medycyny sądowej o kierunku ściśle przyrodniczym. W swoich badaniach koncentrował się nad wpływem tlenku węgla na poszczególne barwniki krwi takie jak: hemoglobinę, hematynę alkaliczną i kwaśną, hematoporfinę kwaśną i alkaliczną. Razem z Leonem Wachholzem był twórcą nowej metody oznaczania hemoglobiny tlenkowo-węglowej – tzw. "próba Wachholza-Sieradzkiego", która weszła do piśmiennictwa sądowo-lekarskiego na całym świecie. To z jego inicjatywy w 1927 przy Zakładzie Medycyny Sądowej Uniwersytetu we Lwowie powstała pracownia do badań chemiczno-toksykologicznych.
Zginął w egzekucji grupy profesorów lwowskich, zamordowanych przez Niemców w nocy 4 lipca 1941 na Wzgórzach Wuleckich.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1938)[4][5]
- Miecze Hallerowskie (przed 1926)[6]
- Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja)
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Od 1898 był mężem Karoliny (Liny) z domu Zaremba (1878–1955), z którą miał syna Jerzego, który poległ w obronie Lwowa[7][8] i córkę Aleksandrę (1900–1978), żonę kapitana WP Kazimierza Nieżychowskiego[9][10]. Dziadek aktora i dziennikarza Jacka Nieżychowskiego[11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 278. [dostęp 2021-10-07].
- ↑ Jubileusz jasielskiej szkoły. „Nowiny”, s. 4, Nr 144 z 18 czerwca 1968.
- ↑ Wykaz uczniów klas ósmych od roku szkolnego 1875/6. W: Księga pamiątkowa 70-lecia Państwowego Gimnazjum imienia króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle 1868–1938. Jasło: 1938, s. 116.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za zasługi na polu pracy naukowej”.
- ↑ Dekoracja odznaczonych w lwowskim Pałacu Wojewódzkim. „Gazeta Lwowska”. Nr 100, s. 3, 5 maja 1939.
- ↑ Chorągiew Lwowska. „Hallerczyk”. Nr 11, s. 10, 5 czerwca 1925.
- ↑ Jan Gella: Ruski miesiąc 1/XI-22/XI 1918. Ilustrowany opis walk listopadowych we Lwowie z 2 mapami. Lwów: ok. 1919, s. 197.
- ↑ Piotr W. Kochański: Jerzy Sieradzki. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2019-12-10]. za: Stanisław Nicieja: Cmentarz Obrońców Lwowa. Wrocław / Warszawa / Kraków: Ossolineum, 1990, s. 372.
- ↑ Kazimierz Nieżychowski herbu Pomian (1892-1987) [dostęp z dnia: 2016-02-13]
- ↑ Włodzimierz Sieradzki. sejm-wielki.pl. [dostęp 2019-12-12].
- ↑ Jacek Jerzy Nieżychowski w Wielkiej Genealogii Minakowskiego [dostęp z dnia: 2016-02-13]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zygmunt Albert Kaźń profesorów lwowskich – lipiec 1941 / studia oraz relacje i dokumenty zebrane i oprac. przez Zygmunta Alberta Wrocław 1989, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, ISBN 83-229-0351-0 wersja elektroniczna.
- Włodzimierz Jan Sieradzki w Wielkiej Genealogii Minakowskiego [dostęp z dnia: 2016-02-13].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Publikacje Włodzimierza Sieradzkiego w bibliotece Polona