Władysław Klemens Walknowski

Władysław Klemens Walknowski
Biskup
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

21 czerwca 1714[a]
Łaszczyn

Data śmierci

grudzień 1779

Biskup pomocniczy poznański
Okres sprawowania

1768–1779

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

6 stycznia 1740

Prezbiterat

2 lutego 1740

Nominacja biskupia

19 grudnia 1768

Sakra biskupia

26 lutego 1769

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

26 lutego 1769

Konsekrator

Andrzej Stanisław Młodziejowski

Władysław Klemens Walknowski herbu Wieruszowa[1] (ur. 21 czerwca 1714[a] w Łaszczynie, zm. w grudniu 1779) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy lub koadiutor poznański, kanonik poznański[2], opat trzemeszeński, deputat na Trybunał Główny Koronny[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

6 stycznia 1740 otrzymał święcenia diakonatu, a 2 lutego 1740 prezbiteriatu. Był dziedzicem Tulec[2]. W latach 1765 i 1780 był deputatem na Trybunał Główny Koronny[3].

19 grudnia 1768 papież Klemens XIII prekonizował go biskupem pomocniczym (lub koadiutorem) poznańskim oraz biskupem in partibus infidelium bendeńskim. 26 lutego 1769 przyjął sakrę biskupią z rąk biskupa poznańskiego Andrzeja Stanisława Młodziejowskiego.

Pochowany w katedrze śś. Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu[4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b dzień niepewny

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Herbarz polski, t. IX, Lipsk 1842, s. 222.
  2. a b Historia Tulec i parafii. Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tulcach. [dostęp 2018-10-05]. (pol.).
  3. a b Kasper Niesiecki, Herbarz polski.
  4. Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 139.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]