Władysław Tarała

Władysław Tarała
ilustracja
płk Władysław Tarała (1974)
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

30 września 1925
Chlebowice Wielkie
Polska

Data śmierci

11 kwietnia 2008

Przebieg służby
Lata służby

1943–1990

Siły zbrojne

ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

1 Armia Wojska Polskiego
Górnośląska Brygada WOP

Stanowiska

Z-ca d-cy brygady ds. zwiadu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje - trzykrotnie ranny
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie)Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal za Warszawę 1939–1945 Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Złota Odznaka "Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego" Srebrna Odznaka "Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego" Brązowa Odznaka "Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego" Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Multimedia w Wikimedia Commons

Władysław Tarała (ur. 30 września 1925 w Chlebowicach Wielkich, zm. 11 kwietnia 2008) – polski żołnierz, pułkownik Wojsk Ochrony Pogranicza[1], magister Wydziału Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. Więzień NKWD, zesłaniec Syberyjski. Żołnierz

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

18 maja 1943 roku wstąpił do nowo tworzonej 1 Dywizji Piechoty w Sielcach nad Oką. Po okresie unitarnym został żołnierzem plutonu zwiadu. Przeszedł cały szlak bojowy 1 Armii Wojska Polskiego do Berlina. Trzykrotnie ranny: pod Lenino, Karczewem oraz w trakcie walko o Warszawę. Ukończył Oficerską Szkołę w Mińsku Mazowieckim. Po zakończeniu wojny stacjonował w Skierniewicach, następnie przeniesiony do Wojsk Ochrony Pogranicza w Lubaniu, Szklarskiej Porębie, Gdańsku. W 1960 roku został zastępcą dowódcy Górnośląskiej Brygady WOP w Gliwicach[2], którą to funkcję pełnił do przejścia w stan spoczynku w 1990 roku. Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych oraz wieloma innymi odznaczeniami bojowymi, państwowymi, resortowymi oraz samorządowymi i stowarzyszeniowymi. Był członkiem Koła nr 6 Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego (ZBŻZiORWP) i Gliwickiego Oddziału Sybiraków.

Pochowany został na cmentarzu w Rudzie Śląskiej-Bielszowicach.

Źródło[3]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Źródło[5]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Gacek 2005 ↓, s. 64.
  2. ↑ Gacek 2005 ↓, s. 14.
  3. ↑ Protazy 2008 ↓, s. 23–24.
  4. ↑ Odznaczenia dla żołnierzy i pracowników wojska[w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 238, 12 października 1988, s. 2.
  5. ↑ Protazy 2008 ↓, s. 24.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Protazy. Płk Władysław Tarała – nota biograficzna. „Głos Weterana i Rezerwisty”, s. 23-24, 2008-08. Warszawa: Zarząd Główny Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego. [dostęp 2017-05-12]. (pol.). 
  • Stefan Gacek: Górnośląska Brygada WOP. Rys historyczny 1945-1991. Gliwice: Wydawnictwo Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego, 2005. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Tarała&oldid=70521760”