Władysław Rożen
 | |
 podporucznik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 21 czerwca 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | czerwiec 1919 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Władysław Rożen (ur. 21 czerwca 1896 w Klikuszowej, zm. w czerwcu 1919 w Warszawie) – podporucznik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 21 czerwca 1896 w Klikuszowej, w ówczesnym powiecie nowotarskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Józefa i Marii z Trutych[1][2][3]. Był młodszym bratem działaczy niepodległościowych, odznaczonych Krzyżem Niepodległości: Michała (1884–1958), doktora praw, kapitana piechoty rezerwy Wojska Polskiego, kawalera Walecznych[4][5][6][7][8][9][10] i Jana, ps. „Góral” (ur. 1894), rolnika[11][12][13][14].
W 1907 wstąpił do klasy Ia w c. k. I Wyższej Szkole Realnej w Krakowie[15]. W czerwcu 1914 ukończył naukę w klasie VIIa i zdał egzamin dojrzałości[16]. Należał do Związku Strzeleckiego, w którym ukończył szkołę podoficerską i oficerską[17].
6 sierpnia 1914 wstąpił do oddziałów strzeleckich[3][18]. Przydzielony został do 3. kompanii I batalionu 1 pułku piechoty Legionów Polskich[3]. Do 9 września 1916 walczył w polu[3]. Wyróżnił się 24 grudnia 1914 w bitwie pod Łowczówkiem i 4 lipca 1916 w bitwie pod Kostiuchnówką[19]. 31 marca 1917 został odnotowany jako starszy sierżant w 3. kompanii I baonu 1 pp i przedstawiony do odznaczenia austriackim Krzyżem Wojskowym Karola[3]. Po odezwie Tymczasowej Rady Stanu z 18 maja 1917 wystąpił 20 czerwca do cesarza Karola I o zwolnienie z obywatelstwa austriackiego oraz do TRS o przyznanie obywatelstwa Królestwa Polskiego[3]. W roku akademickim 1917/1918 został wykazany jako student nadzwyczajny na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego[3]. Po kryzysie przysięgowym (lipiec 1917) został wcielony do armii austro-węgierskiej[3][17].
Po odzyskaniu niepodległości służył w Wojsku Polskim[3]. 18 marca 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich służący w 5 pułku piechoty Legionów został mianowany z dniem 1 marca 1919 podporucznikiem piechoty z równoczesnym przeniesieniem do 3 pułku piechoty Legionów[20]. Następnie w batalionie zapasowym 1 pułku piechoty Legionów w Komorowie organizował oddziały szturmowe, a później walczył z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim[17]. 26 maja 1919 w bitwie pod Zalesiem został ciężko zraniony bagnetem[17][21]. Zmarł po niespełna dwóch tygodniach w szpitalu w Warszawie, w następstwie odniesionej rany[17][22][23]. 14 października 1920 został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[24]. Był kawalerem, bezdzietnym[25].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 7187 – pośmiertnie 17 maja 1922[26][27][28]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 19 grudnia 1930 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[29][30][31]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 63.
- ↑ a b c d e f g h i Rożen Władysław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-02-27].
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 10, 997.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
- ↑ Rożen Michał. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-02-27].
- ↑ śp. Michał Rożen. Parafia Najświętszego Salwatora w Krakowie. [dostęp 2024-02-27].
- ↑ Rożen Jan. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-02-27].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12.
- ↑ Sprawozdanie 1908 ↓, s. 72.
- ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 63, 84.
- ↑ a b c d e ś.p. Władysław Rozen, podp. 1 pp Legjonów. „Kurjer Warszawski”. 201, s. 7, 1919-07-23. Warszawa..
- ↑ Sprawozdanie 1916 ↓, s. 66.
- ↑ Wniosek ↓, s. 2.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 36 z 1 kwietnia 1919, poz. 1149.
- ↑ Pomarański 1931 ↓, s. 43.
- ↑ Pomarański 1931 ↓, s. 43, 94.
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 749, tu podano, że zmarł 26 maja 1919.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 20 października 1920, s. 1065.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 7.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
- ↑ Pomarański 1931 ↓, s. 106.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rożen Władysław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.72-6650 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
- Rożen Władysław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.104-10663a [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. I. Wyższej Szkoły Realnej w Krakowie za rok szkolny 1908. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1908.
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. I. Wyższej Szkoły Realnej w Krakowie za rok szkolny 1913/14. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1914.
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. I. Wyższej Szkoły Realnej w Krakowie za rok szkolny 1915/16. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1916.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Stefan Pomarański: Zarys historji wojennej 1-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1931, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.