Władysław Kołek
| Data i miejsce urodzenia | 23 maja 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 26 stycznia 1992 |
| profesor zwyczajny | |
| Specjalność: maszyny elektryczne | |
| Alma Mater | Politechnika Lwowska |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Politechnika Śląska |
| Okres zatrudn. | 1947-1955 |
| Uczelnia | Akademia Górniczo-Hutnicza |
| Okres zatrudn. | 1955-1985 |
| Dziekan | |
| Wydział | Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH |
| Okres spraw. | 1958-1962, 1966–1969 |
| Odznaczenia | |
   | |
Władysław Kołek (ur. 23 maja 1914 w Brzesku, zm. 26 stycznia 1992 w Krakowie) – polski inżynier elektryk, profesor Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
W 1937 uzyskał dyplom inżyniera elektryka na Politechnice Lwowskiej, przez kolejne dwa lata pracował na tej uczelni jako asystent profesora Kazimierza Idaszewskiego w Katedrze Maszyn Elektrycznych; pod kierunkiem profesora Włodzimierza Krukowskiego prowadził ćwiczenia z pomiarów elektrycznych. Po wojennej przerwie w 1945 obronił rozprawę doktorską Połączenia wyrównawcze uzwojeń wielokrotnych. Praca ta przygotowana została pod kierunkiem Idaszewskiego, a Kołek został pierwszym doktorem nauk technicznych wypromowanym na Politechnice Wrocławskiej. Należał w tym okresie do pionierów uczelni – na Wydziale Elektromechanicznym pracowali w tym czasie jako wykładowcy obok niego jedynie Idaszewski i Andrzej Jellonek; był zastępcą profesora, a w latach 1946-1947 kierownikiem Katedry Maszyn Elektrycznych.
W 1948 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, w 1964 profesorem zwyczajnym. W latach 1947-1955 związany był etatowo z Politechniką Śląską w Gliwicach, jednocześnie od 1946 był profesorem kontraktowym Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1955 przeszedł na stałe do Akademii Górniczo-Hutniczej, gdzie kierował Katedrą Maszyn i Pomiarów Elektrycznych oraz pełnił funkcję dziekana Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej. Po przekształceniach organizacyjnych na uczelni od 1976 był dyrektorem Instytutu Maszyn i Sterowania Układów Elektroenergetycznych. Przez pewien czas pracował na kontrakcie na jednej z uczelni w Algierii. Przeszedł na emeryturę w 1985.
W oddziale Polskiej Akademii Nauk w Krakowie pełnił funkcje przewodniczącego Komisji Elektrotechniki i Automatyki Wydziału IV. Od 1979 przewodniczył Radzie Naukowej Branżowego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Maszyn Elektrycznych w Katowicach. Był wieloletnim (od 1938) członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich. Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”.
Zmarł w 1992 w Krakowie. Jego żoną była Maria (zm. 1968), z którą miał syna i córkę[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nekrolog. Maria Kołek. „Dziennik Polski”. Nr 246, s. 2, 16 października 1968.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Siciński, Stefan Sokolnicki, Władysław Kołek, w: Słownik biograficzny zasłużonych elektryków wrocławskich, tom II (pod redakcją Tadeusza Kalinowskiego, Stefana Sokolnickiego, Ryszarda Sroczyńskiego, Michała Wilanda, przy współpracy ze Zbigniewem Zielińskim), Stowarzyszenie Elektryków Polskich, Oddział we Wrocławiu, Wrocław 2001, s. 27-28
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Prof. zw. dr hab. in Władysław Kołek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2009-06-26].[martwy link]
- Strona Katedry Metrologii AGH
- Historia Katedry Maszyn Elektrycznych Pol. Śl.