Władysław Grotyński

Władysław Grotyński

Pełne imię i nazwisko	Władysław Jan Grotyński
Data i miejsce urodzenia	16 października 1945 Arciszewo
Data i miejsce śmierci	28 czerwca 2002 Warszawa
Wzrost	183 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera juniorska
Lata Klub 1960–1963 Mazur Karczew
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1964–1971 Legia Warszawa 149 (0) 1974–1975 Zagłębie Sosnowiec 1977–1979 Mazur Karczew
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1970–1971  Polska 4 (0)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Władysław Jan Grotyński (ur. 16 października 1945 w Arciszewie, pod Płockiem, zm. 28 czerwca 2002 w Warszawie) – polski piłkarz, występujący na pozycji bramkarza. Zawodnik Mazura Karczew, Legii Warszawa, Zagłębia Sosnowiec; mistrz i reprezentant Polski.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Mając 14 lat, zaczął treningi w Mazurze Karczew, z którego w 1964. przeszedł do stołecznej Legii. Zadebiutował w niej 17 marca 1965 w meczu z TSV 1860 Monachium, nie puścił w nim bramki, zostając bohaterem meczu. W ciągu 7 lat zagrał 149 spotkań z „eLką” na piersi (ostatni mecz 16 czerwca 1971 z Górnikiem Zabrze). W 1966 zdobył Puchar Polski, a w latach 1969 i 1970 został mistrzem Polski. W tym ostatnim roku przez 759 minut pozostawał bez straty gola. Na jego odejście z Legii wpłynęła „afera dolarowa”, kiedy to podczas wyjazdu do Rotterdamu na mecz z Feyenoordem razem z Januszem Żmijewskim, przemycił do Polski dolary. Trafił na dwa lata do więzienia. Legia, jako klub wojskowy, nie mogła sobie pozwolić na utrzymywanie zawodnika, który ma na koncie wyrok sądowy, dlatego po wyjściu z więzienia, w 1974 r. przeszedł do Zagłębia Sosnowiec. Tam w 1975 w wieku 30 lat zakończył swoją piłkarską karierę pierwszoligową, ale jeszcze w latach 1977-1979 grał w Mazurze Karczew.

Zmarł 28 czerwca 2002, w wieku 57 lat, na zawał serca. Został pochowany w Starej Miłośnie.

Reprezentacja Polski[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji rozegrał 4 mecze, w których puścił 5 bramek.

l.p.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Rezultat	Rozgrywki	Grał	Uwagi
1.	23 września 1970	Dublin	Irlandia	2-0	towarzyski	90'
2.	25 października 1970	Praga	Czechosłowacja	2-2	towarzyski	90'
3.	5 maja 1971	Lozanna	Szwajcaria	4-2	towarzyski	90'
4.	12 maja 1971	Tirana	Albania	1-1	elim. Euro 1972	90'

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Andrzej Gowarzewski Biało-czerwoni. 1921-2001, wyd. GiA, Katowice 2001
• Andrzej Gowarzewski, Stefan Szczepłek, Bożena Lidia Szmel Legia to potęga. Prawie 90 lat prawdziwej historii, wyd. GiA, Katowice 2004 (kolekcja klubów Encyklopedii FUJI, tom 9)