Władysław Górski (profesor)

Władysław Górski (ur. 22 stycznia 1917 w Szymanowicach, zm. 10 lutego 2015[1] w Szczecinie) – profesor nauk prawnych, specjalista prawa transportowego, współzałożyciel Uniwersytetu Szczecińskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent gimnazjum w Rydzynie. Dyplom magistra praw otrzymał na Uniwersytecie Poznańskim 1 lipca 1939 roku. Po klęsce wrześniowej (1939) przedostał się na Bliski Wschód i wstąpił do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Brał udział m.in. w walkach o Tobruk, pod Monte Cassino i o Ankonę. Po tej ostatniej bitwie otrzymał stopień podporucznika[2]. Czynną służbę wojskową zakończył w stopniu kapitana[3].

Po wojnie, w 1946 roku podjął pracę w Akademii Handlowej w Szczecinie – na obecnych wydziałach ekonomicznych US. W latach 1951–1952 oraz 1953–1956 był dziekanem Wydziału Transportu na szczecińskiej uczelni. Specjalizował się w prawie transportowym – wydał ponad 400 publikacji w kraju i za granicą, w ośmiu językach. W latach 1982-88 był prezesem Szczecińskiego Towarzystwa Naukowego (członkiem był od 1956 roku), a w latach 1982-85 – wiceprzewodniczącym Komitetu ds. Powołania Uniwersytetu w Szczecinie. Członek towarzystw naukowych: PTE, ZPP, STN, AIDA.

W 1948 roku Władysław Górski obronił na Uniwersytecie Poznańskim pracę doktorską z zakresu prawa rzeczowego, napisaną pod kierunkiem prof. Alfreda Ohanowicza (Przeniesienie własności w nowym prawie rzeczowym, Szczecin 1949). Późniejsze swoje zainteresowania naukowe skierował tu zobowiązaniom, a zwłaszcza ku regulacji umowy przewozu i umów związanych z przewozem (m.in. czarteru, spedycji, składu, ubezpieczenia). Od 1948 r. pełnił funkcję tzw. profesora kontraktowego. Status docenta uzyskał w 1958 roku (na podstawie rozprawy List przewozowy. Studium prawne, Poznań 1959). Nominację na profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1965, a na profesora zwyczajnego w 1976[4]. W roku 1987 przeszedł na emeryturę.

Był doktorem honoris causa Międzynarodowego Uniwersytetu w Delaware (USA, 1988) i Uniwersytetu Szczecińskiego (1993). Odznaczony Krzyżem Komandorskim i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5], Krzyżem Monte Cassino, Medalem „Pro Memoria” oraz innymi odznaczeniami polskimi i brytyjskimi. Zasłużony Obywatel Szczecina (2000)[6]. Międzynarodowe Centrum Biograficzne w Cambridge ujęło jego osobę w publikacji pt.: Who’s Who in Education (1987), a w 1989 roku zaliczyło go do grona 500 czołowych osobistości na świecie. Amerykański Instytut Biograficzny w Raleigh (USA) przyznał mu prestiżowy tytuł Człowieka Roku 1990[7].

Pochowany na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie, kwatera 42 A.

Jego bratem był Józef Górski (1904–1983), profesor prawa[8][9].

Prace[edytuj | edytuj kod]

  • List przewozowy (1959)
  • Prawo przewozowe (1976)
  • Umowa przewozu (1983)
  • Problematyka prawna przewozu osób (1987)
  • Żołnierskim szlakiem przez Tobruk i Monte Cassino (1991)
  • Moja droga do Szczecina (1993)
  • W mundurku i w mundurze przez świat (1998)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Zmarł prof. dr Władysław Górski. usz.edu.pl. [dostęp 2015-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 lutego 2015)].
  2. ↑ Krzysztof Wesołowski: Władysław Górski. Katedra Prawa Gospodarczego i Ubezpieczeń Wydziału Zarządzania i Ekonomiki Usług Uniwersytetu Szczecińskiego. [dostęp 2020-03-19]. (pol.).
  3. ↑ Eugeniusz Kowalewski, Władysław Wojciech Mogilski: Wspomnienie o profesorze Władysławie Górskim (22.01.1917–10.02.2015) w pierwszą rocznicę śmierci. Wiadomości Ubezpieczeniowe, 2016. [dostęp 2020-03-19]. (pol.).
  4. ↑ Katedra Prawa Gospodarczego i Ubezpieczeń [online], kpgiu.wzieu.pl [dostęp 2023-06-22].
  5. ↑ Nekrolog śp. Władysława Górskiego. Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. [dostęp 2020-03-19]. (pol.).
  6. ↑ Zasłużeni obywatele. Prof. Władysław Górski. Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miasta Szczecina. [dostęp 2020-03-19]. (pol.).
  7. ↑ Władysław Górski – Szkoła Podstawowa im. Obrońców Tobruku w Tomicach [online] [dostęp 2023-06-22] (pol.).
  8. ↑ 16 lutego 1904. Józef Górski. Kalendarium Południowej Wielkopolski. [dostęp 2020-03-19]. (pol.).
  9. ↑ Józef Górski. pomeranica.pl. [dostęp 2020-03-19]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Władysław Górski, W mundurku i w mundurze przez świat, INTERFUND, Poznań, 2011
  • Białecki Tadeusz (red.): Encyklopedia Szczecina. T. I A–O. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 1999, s. 300–301. ISBN 83-87341-45-2

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Górski_(profesor)&oldid=72426572”