Wędrowiec (czasopismo)

Wędrowiec
ilustracja
Strona tytułowa, numer 1/1863
Częstotliwość

tygodnik

Państwo

 Królestwo Polskie

Adres

Warszawa

Pierwszy numer

1863

Ostatni numer

1906

Wędrowiec – polski ilustrowany tygodnik o tematyce podróżniczo-geograficznej a następnie społeczno-kulturalnej, wydawany w Warszawie od czerwca 1863 do 1906 roku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Czasopismo Wędrowiec zostało założone przez Józefa Ungra. Jego pierwszym redaktorem (i założycielem) był Władysław Ludwik Anczyc.

W 1874 redaktorem został Filip Sulimierski, publicysta i późniejszy redaktor Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Pod jego redakcją tygodnik przybrał formę ilustrowanego magazynu geograficznego, w którym publikowano relacje z podróży geograficznych, opisy miejscowości oraz artykułu dotyczące zagadnień przyrodniczych.

W roku 1884 redakcję tygodnika objął Artur Gruszecki, który zmienił program pisma, dołączając artykuły dotyczące literatury i filozofii oraz artykuły poruszające kwestie społeczne i polityczne. W latach 1884–1887 do kolegium redakcyjnego tygodnika należał m.in. Adolf Dygasiński. Tygodnik opowiadał się za pozytywizmem i popierał idee rozwoju ekonomicznego Królestwa. Na jego łamach w 1885 wydrukowano Placówkę Bolesława Prusa.

Szczególną rolę w zespole redakcyjnym pełnili Stanisław Witkiewicz i Antoni Sygietyński, którzy w swoich artykułach krytykowali pozytywistyczną teorię podrzędnej roli pracy artysty w stosunku do innych form ludzkiej działalności oraz zaznajamiali czytelników z nowymi prądami w literaturze i sztukach plastycznych w Europie. Propagowali naturalizm, rozwój przemysłu i antyklerykalizm. Witkiewicz popularyzował również dzieła malarstwa zagranicznego oraz polskich realistów, na przykład Józefa Chełmońskiego i Aleksandra Gierymskiego. W latach 1899–1906 stałym ilustratorem tygodnika był Jan Gwalbert Olszewski, wybitny akwarelista związany z Zachętą, uczeń Wojciecha Gersona.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]