Venanzio Ortis
 | |||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 29 stycznia 1955 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 179 cm | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Venanzio Ortis (ur. 29 stycznia 1955 w Paluzza w prowincji Udine[1]) – włoski lekkoatleta, specjalista biegów długodystansowych, mistrz i wicemistrz Europy.
Wystąpił w biegu na 1500 metrów na mistrzostwach Europy juniorów w 1973 w Duisburgu, ale odpadł w przedbiegu[2].
Zdobył srebrny medal indywidualnie i brązowy drużynowo na mistrzostwach świata w biegach przełajowych w 1974 w Monza w rywalizacji juniorów[3]. Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu odpadł w eliminacjach biegu na 5000 metrów[1].
Sezon 1978 był najbardziej udany w karierze Ortisa. Zajął 8. miejsce w biegu na 3000 metrów podczas halowych mistrzostwa Europy w Mediolanie[4]. 16 sierpnia w Zurychu ustanowił rekord Włoch na 5000 metrów wynikiem 13;20,82[5]. Na mistrzostwach Europy w Pradze zwyciężył w biegu na 5000 metrów (przez Markusem Ryffelem ze Szwajcarii i Aleksandrem Fiedotkinem ze Związku Radzieckiego) oraz zdobył srebrny medal w biegu na 10 000 metrów (za Finem Marttim Vainio, z przez Aleksandrasem Antipovasem z ZSRR)[6].
Kontuzja uniemożliwiła mu start na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie. Zajął 4. miejsce w biegu na 10 000 m podczas pucharu Świata w 1981 w Rzymie[7]. Zdobył srebrny medal na tym dystansie na igrzyskach śródziemnomorskich w 1983 w Casablance[8]
Venanzio Ortis był mistrzem Włoch w biegu na 5000 metrów w 1977, w biegu na 10 000 metrów w 1976 i 1978 oraz w biegu przełajowym w 1980[9]. Zdobył również halowe mistrzostwo Włoch w biegu na 3000 m w 1978[10].
Dwukrotnie poprawiał rekord Włoch w biegu na 5000 m do wyniku 13:19,19 (9 września 1981 w Rieti), a raz w biegu na 10 000 m (27:31,48 29 sierpnia 1978 w Pradze[11].
Zakończył karierę sportową w 1983.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Venanzio Ortis [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-11] (ang.).
- ↑ European Junior Championships 1973 [online], wjah.co.uk [dostęp 2016-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
- ↑ IAAF World Cross Country Championships [online], gbrathletics [dostęp 2012-02-11] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 452 [dostęp 2021-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość – Sandomierz: 2007, s. 46.
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 554 [dostęp 2021-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF, s. 34 [dostęp 2021-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
- ↑ Mediterranean Games [online], GBRAthletics [dostęp 2021-05-11] (ang.).
- ↑ Italian Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2012-02-14] (ang.).
- ↑ Italian Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2012-02-14] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość – Sandomierz: 2007, s. 46, 53.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Venanzio Ortis, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2012-02-14] (ang.).
|
|
|
Flagi obok nazwisk oznaczają zwycięzcę innej narodowości niż włoska, ponieważ mistrzostwa miały często charakter otwarty.