VCC-80 Dardo
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ pojazdu | |
Trakcja | gąsienicowa |
Załoga | 3 (dowódca, strzelec, kierowca) + 6 desant |
Historia | |
Egzemplarze | 200 |
Dane techniczne | |
Silnik | 6-cylindrowy silnik wysokoprężny Iveco–Fiat 8260 512 KM (382,2 kW) przy 2300 obr./min |
Pancerz | stalowo-aluminiowy |
Długość | 6,7 m |
Szerokość | 3,0 m |
Wysokość | 2,64 m |
Prześwit | 0,4 m |
Masa | 23 t (bojowa) |
Moc jedn. | 22,6 KM/t |
Osiągi | |
Prędkość | 70 km/h |
Zasięg pojazdu | 500 km |
Pokonywanie przeszkód | |
Brody (głęb.) | 1,5 m |
Rowy (szer.) | 2,5 m |
Ściany (wys.) | 0,85 m |
Kąt podjazdu | 60% |
Przechył boczny | 40% |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 x armata automatyczna Oerlikon KBA kalibru 25 mm (200 nab.) 1 x czkm MG 42/59 kalibru 7,62 mm (700 nab.) opcjonalnie 2x wyrzutnia ppk BGM-71 TOW | |
Wyposażenie | |
wyrzutnia granatów dymnych | |
Użytkownicy | |
Włochy | |
Rzuty | |
Dardo – bojowy wóz piechoty zaprojektowany dla włoskich wojsk lądowych (Esercito Italiano), miał zastąpić VCC (zmodernizowany M113). Zaprojektowany i zbudowany przez konsorcjum firm Iveco, FIAT i OTO Melara. Iveco był odpowiedzialny za kadłub i napęd, podczas gdy OTO Melara za uzbrojenie i system kierowania ogniem.
W 1999 roku włoski rząd zamówił produkcję pierwszych 200 sztuk[1].
- Dardo podczas operacji w Iraku
- Tył pojazdu
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ PP. Włochy zamawiają pierwszą serię BWP Dardo. „Nowa Technika Wojskowa”. Nr 3/99, s. 5-6, marzec 1999. Magnum X.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Christopher F. Foss: Jane’s tank & combat vehicle recognition guide. New York: Harper Collins Publishers, 2000. ISBN 0-00-472452-6.