Ulica Elektryczna w Warszawie
| Powiśle | |||||||||||||||||||||||||
 Ulica Elektryczna, widok od strony ul. Tamka | |||||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||||||||
 52°14′22,4″N 21°01′45,2″E/52,239556 21,029222 | |||||||||||||||||||||||||
Ulica Elektryczna – ulica na warszawskim Powiślu, biegnąca od ul. Tamka do ul. Zajęczej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ulica Elektryczna wytyczona w roku 1892 biegła pierwotnie od ul. Wybrzeże Kościuszkowskie do Leszczyńskiej; w latach 1902–1905 została skrócona do linii ul. Drewnianej, w związku z budową Elektrowni Towarzystwa Elektrycznego "Powiśle".
Koncesję na wystawienie elektrowni otrzymała firma Siemens-Schuckert Werke, jednak ostatecznie wybudowała ją francuska firma Compagnie d'Electricité de Varsovie czyli Towarzystwo Elektryczne. Zabudowania Elektrowni wypełniły całą parzystą stronę ulicy; systematycznie rozwijała się ona do roku 1939.
W roku 1923 doprowadzono z Dworca Kowelskiego bocznicę kolejową wzdłuż ul. Wybrzeże Kościuszkowskie; po przyłączeniu kolejnych terenów wzdłuż ul. Dobrej wzniesiono nowe obiekty. Przed wybuchem II wojny światowej elektrownia osiągnęła moc 108 000 kW.
Również w roku 1938 według projektu Konstantego Sylwina Jakimowicza rozpoczęto budowę kościoła Zmartwychwstania Pańskiego (obecnie kościoła św. Teresy od Dzieciątka Jezus) przypisanego numeracji ul. Tamka, jednak nie został on ukończony przed wybuchem wojny.
W roku 1939 i 1944 budynki elektrowni zostały ostrzelane i zbombardowane; w okresie powojennym zabudowania odbudowano, przyłączając do elektrowni nowe tereny wzdłuż ul. Dobrej; za jej ogrodzeniem przepadły niegdysiejsze odcinki ulic Drewnianej, Leszczyńskiej i Radnej; do roku 1974 dotrwała bocznica, wykorzystana także podczas odbudowy mostów Poniatowskiego i średnicowego. Po roku 1996 wraz z budową mostu Świętokrzyskiego i przedłużeniu ul. Zajęczej wyburzono kilka budynków.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy, tom 3. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1996, s. 89. ISBN 83-906629-2-2.