U-37 (1938)

U-37
Ilustracja
U-37, kwiecień 1940 roku
Historia
Stocznia

AG Weser, Brema

Położenie stępki

15 marca 1937

Wodowanie

14 maja 1938

 Kriegsmarine
Wejście do służby

4 sierpnia 1938

Los okrętu

samozatopienie 8 maja 1945

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

nawodna 1032 tony,
podwodna 1152 tony

Długość

76,6 m
(kadłuba mocnego 58,7 m)

Szerokość

6,5 m
(kadłuba mocnego 4,4 m)

Zanurzenie

4,7 m na powierzchni
głębokość zanurzenia 230 m

Napęd
2 silniki wysokoprężne MAN M9V40/46, 9-cylindrowe, 4400 KM (3300 kW)
2 silniki elektryczne SSW GU345/34, 1000 KM (735 kW)
Prędkość

18,2 w na powierzchni
7,7 w w zanurzeniu

Zasięg

10.500 Mm przy 10 w. na powierzchni
78 Mm przy 4 w. w zanurzeniu

Uzbrojenie
4 dziobowe + 2 rufowe wyrzutnie torpedowe 533 mm, 22 torpedy,
1 działo 105 mm,
1 działko 37 mm plot,
1 działko 20 mm plot
Załoga

48 - 56 osób

U-37niemiecki okręt podwodny (U-Boot) z okresu II wojny światowej, pierwsza jednostka typu IX A.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zamówienie na budowę pierwszego okrętu podwodnego typu IX A zostało złożone w stoczni AG Weser w Bremie 29 lipca 1936. Stępkę pod budowę U-37 położono 15 marca 1937. Wodowanie nastąpiło 14 maja 1938, wejście do służby 4 sierpnia 1938.

Okręt zasłynął tym, że podczas 11 patroli bojowych zatopił 53 statki o łącznej pojemności 202.528 BRT, dwa okręty (slup HMS „Penzance” oraz – pomyłkowo – okręt podwodny „Sfax” należący do marynarki Francji Vichy) oraz uszkodził jeden statek (9.494 BRT). Był to drugi wynik okrętu podwodnego Kriegsmarine po U-48.

W maju 1941 przeniesiony do 26. (później 22. i 4.) flotylli szkolnej. Zatopiony przez własną załogę 8 maja 1945 (operacja „Regenbogen”).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • www.uboat.net: U-37. [dostęp 2008-10-21]. (ang.).