Tybald II Lotaryński
 | |
 | |
| książę Górnej Lotaryngii | |
| Okres | od 31 grudnia 1302 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | Małgorzata z Szampanii |
| Żona | Izabela |
Tybald II Lotaryński (ur. 1263, zm. 13 maja 1312) – książę Lotaryngii od 1302, syn Fryderyka III.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Panowanie Tybalda wypełnione było ciągłymi wojnami. Popierając Albrechta I wybranego w 1298 roku na antykróla przeciwko Adolfowi z Nassau wziął udział w bitwie pod Göllheim w której Adolf poległ. Tybald w latach 1302 - 1304 wspierał Filipa IV Pięknego w wojnie z Flandrią i uczestniczył w decydującej bitwie pod Mons-en-Pévèle. W 1305 roku razem z Janem II księciem Brabancji i Amadeuszem V hrabią Sabaudii został wysłany przez króla na negocjacje z Flamandami. W tym samym roku był obecny na intronizacji nowego papieża Klemensa V. Został wyznaczony przez papieża do ściągania dziesięciny nałożonej na duchowieństwo z terenów Lotaryngii przez co popadł w konflikt z biskupem Metzu Reginaldem z Bar.
| Królowie Lotaryngii |
| ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Książęta Lotaryngii | |||||||||||||||||||
| Książęta Dolnej Lotaryngii |
| ||||||||||||||||||
| Książęta Górnej Lotaryngii |
|
