Turandot (radioodbiornik)
| Typ | lampowy, monofoniczny |
|---|---|
| Producent | |
| Państwo | |
| Dane techniczne | |
| Zakresy fal | |
| Fale długie | 150–290 kHz |
| Fale średnie | 535–1605 kHz |
| Fale krótkie | I: 5,8–10,7 MHz |
| UKF | 65,5–73,0 MHz |
Turandot – polski monofoniczny radioodbiornik średniej klasy[2] produkowany w Zakładach Radiowych im. Marcina Kasprzaka w Warszawie. Umożliwia odbiór stacji na falach długich, średnich, krótkich i UKF. Posiada 8 obwodów strojonych (9 dla UKF), wbudowaną antenę ferrytową, pojemnościową i dipolową, regulatory barwy tonów (klawiszowe i dwa obrotowe), oraz gniazda antenowe, gramofonowo-magnetofonowe i głośnikowe. Układ odbiornika (superheterodynowy), zmontowany jest na płytce drukowanej. Elementami aktywnymi jest 6 lamp elektronowych nowalowych (ECC 85 – głowica UKF, ECH 81 – heterodyna i mieszacz dla zakresów fal DSK, EBF 89 – wzmacniacz p.cz. dla toru AM i FM oraz detektor w torze AM i ARW w torze AM i FM, ECC 83 – wzmacniacz napięciowy m.cz., EL 84 – wzmacniacz mocy m.cz. i EM 80 – elektronowy wskaźnik dostrojenia). Układ elektroniczny zawiera również 2 diody germanowe (DOG 53 – detektor stosunkowy FM) i prostownik selenowy mostkowy (SPS-6B-250/100)[2].
Głowica UKF jest typu znormalizowanego o symetrycznych obwodach wejściowych dla anteny o impedancji 300 omów i z heterodyną w układzie generatora Meissnera[2]. W obudowie zamontowano dwa głośniki[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Radioodbiornik „Turandot” w: Radioamator i Krótkofalowiec 4/1966
- ↑ a b c d Odbiornik AM/FM „Turandot”, [w:] Kazimierz Lewiński, Anna Lewińska, Naprawa i strojenie odbiorników radiowych, wyd. 3, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, maj 1969, s. 220–226, Wydanie trzecie rozszerzone i unowocześnione, nakład 20000+180 egz.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Radioodbiornik TURANDOT. „Radioamator i Krótkofalowiec”, s. 89, 4 1966.