Trzy Kopce (Beskid Śląski)
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość | 1082 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°44′12,5″N 18°59′10,9″E/49,736806 18,986361 | |
Trzy Kopce (1082 m n.p.m.) – szczyt w Paśmie Klimczoka i Szyndzielni w Beskidzie Śląskim, położony ok. 750 m na południowy zachód od Klimczoka[1]. Z sąsiednim na zachód Stołowem łączy się poprzez Siodło pod Trzema Kopcami. Jest zwornikiem dla odgałęziającego się tu na północ poprzez przełęcz Karkoszczonkę Beskidu Węgierskiego, łączącego go z pozostałą częścią Beskidu Śląskiego[2]. W tym kierunku z Trzech Kopców opada płytki grzbiecik oddzielający dolinki Potoku Wilczego i potoku Polczany. Północno-zachodni stok opada do Doliny Wapienicy, a dokładniej do dolinki jej dopływu – potoku Barbara[3].
Szczyt graniczny między miastami Bielsko-Biała, i Szczyrk oraz wsią Brenna[3]. Na początku XVIII wieku Andrzej Komoniecki nazywał szczyt Goryczną Skałą. Obecna nazwa, podobnie jak w przypadku Trzech Kopców Wiślańskich, pochodzi od trzech kopców granicznych, jakie ustawiono tu, aby oznaczyć poszczególne obszary. W tym przypadku kopce oznaczały granice trzech wsi: Brennej, Wapienicy i Szczyrku, ale jednocześnie, od XVII w., granice Księstwa Cieszyńskiego i hrabstwa bielskiego należących do Austrii oraz dominium łodygowieckiego leżącego w granicach Polski. Później, do 1950, zbiegały się tu granice powiatów cieszyńskiego, bielskiego i bialskiego[2].
Na południowym skłonie szczytu znajdują się trzy jaskinie: Jaskinia w Trzech Kopcach, kojarzona ze zbójnikami Wojciechem i Mateuszem Klimczokami mającymi ponoć tam kryjówkę[2], oraz Jaskinia w Trzech Kopcach Druga i Jaskinia w Trzech Kopcach Trzecia[3]. Na północnym stoku odkryto kamienne kopczyki, podobne do tych z Palenicy, jeszcze jednak ich nie przebadano[2].
W latach 30. XX wieku na szczycie powstało schronisko turystyczne na Trzech Kopcach, prowadzone przez Roberta Urbanek i jego żonę Anielę. Obiekt został zniszczony pod koniec II wojny światowej. Ruiny schroniska rozebrano ostatecznie po 1949. Jego fundamenty są widoczne tuż przy żółtym szlaku turystycznym z Klimczoka na Błatnią[4].
Po południowo-wschodniej stronie góry biegnie czerwony szlak z Siodła pod Klimczokiem na Przełęcz Salmopolską, zaś przez stoki południowo-zachodnie – czerwono znakowany szlak narciarski z Klimczoka przez Trzy Kopce i przełęcz Karkoszczonkę do Szczyrku[5].
-
Na szczycie (2017) -
Pozostałości schroniska turystycznego na Trzech Kopcach
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2023-05-22].
- ↑ a b c d Mirosław Barański, Beskid Śląski, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2007, s. 18, 125–154, 165, ISBN 978-83-89188-71-7.
- ↑ a b c Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2023-06-06].
- ↑ Tomasz Biesik, Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Mały i Beskid Śląski, Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 147–153, ISBN 978-83-925599-3-1.
- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 2, ISBN 978-83-7605-084-3.