Trybunał Azylowy (Austria)
 Siedziba Trybunału Azylowego przy Laxenburger Straße 36 w Wiedniu | |
| Obszar właściwości | |
|---|---|
| Organizacja wewnętrzna | |
| Przewodniczy | Prezes Trybunału Azylowego |
| Funkcjonowanie | |
| Okres funkcjonowania | od 1 lipca 2008 do 31 grudnia 2013 |
| Siedziba | |
| Język urzędowy | |
| Strona internetowa | |
| Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych | |
Trybunał Azylowy (niem. Asylgerichtshof, w skrócie AsylGH) – austriacki specjalny sąd administracyjny kontrolujący działalność administracji publicznej w sprawach azylowych. Z powodu sprawowanej funkcji nazywany był „sądem azylowym”. Funkcjonował on do 31 grudnia 2013 r., a jego zadania przejął Federalny Sąd Administracyjny.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Utworzono go w celu skrócenia trwania postępowań w sprawach azylowych oraz w celu odciążenia Trybunału Administracyjnego[1]. Zstąpił on funkcjonujący wcześniej Niezależny Federalny Senat Azylowy, który był ostatnią instancją w sprawach azylowych[2].
Ustawę o Trybunale Azylowym Rada Narodowa uchwaliła 5 grudnia 2007 r. Rozpoczął on swoją działalność 1 lipca 2008 r.[3]
W 2013 r. składał się z Prezesa, Wiceprezesa i 77 sędziów, których wspierało ok. 270 pracowników.
Wraz z przeprowadzeniem wielkiej reformy sądownictwa administracyjnego z 2012 r. jego kompetencje przejął Federalny Sąd Administracyjny, od którego decyzji można odwołać się do Trybunału Administracyjnego[4].
Zadania[edytuj | edytuj kod]
Trybunał Azylowy orzekał w sprawach skarg[5]:
- na decyzje organów administracji publicznej (Federalnego Urzędu Azylowego) w sprawach azylowych,
- z powodu naruszenia obowiązku wydania decyzji przez Federalny Urząd Azylowy.
Postępowanie[edytuj | edytuj kod]
Postępowanie przed Trybunałem Azylowym miało charakter jednoinstancyjny, co oznaczało brak możliwości odwołania do innego sądu.
Sprawy były rozpoznawane przez dwuosobowe senaty lub jednego sędziego. W wyjątkowych sytuacjach sprawa mogła zostać rozpatrzona przez pięcioosobowy senat[6].
Na orzeczenie Trybunału Azylowego można było złożyć skargę do Trybunału Konstytucyjnego, jeżeli rozstrzygnięcie miało naruszać konstytucyjnie gwarantowane prawa skarżącego lub miało je naruszać wskutek zastosowania ustawy sprzecznej z Konstytucją, sprzecznej umowy międzynarodowej z ustawą, sprzecznej umowy międzynarodowej z prawem wewnętrznym albo sprzecznego rozporządzenia z ustawą[7].
Sędziowie[edytuj | edytuj kod]
Na sędziego Trybunału Azylowego mogła być powołana osobą, która[8]:
- posiadała obywatelstwo austriackie,
- ukończyła studia prawnicze lub prawno-politologiczne,
- posiadała co najmniej pięcioletnie doświadczenie prawnicze, w szczególności w zakresie prawa azylowego i imigracyjnego,
- był zdolny do wypełniania zadań związanych z wykonywaniem obowiązków sędziego Trybunału Azylowego.
Sędziów, Wiceprezesa i Prezesa Trybunału Azylowego powoływał Prezydent Federalny na wniosek Rządu Federalnego[9].
Organizacja wewnętrzna[edytuj | edytuj kod]
Na czele trybunału stał Prezes Trybunału Azylowego. Nadzorował on również pracę personelu oraz prowadził sprawy administracyjne trybunału[10]. Wiceprezes, przewodniczący izb lub w razie potrzeby poszczególni sędziowie wspierali i reprezentowali Prezesa Trybunału Azylowego w wykonaniu jego obowiązków zgodnie z dokonanym przez niego podziale obowiązków[11]. W razie jego nieobecności zastępował go Wiceprezes Trybunału Azylowego[12].
Jedynym Prezesem Trybunału Azylowego był Harald Perl, który po jego likwidacji został Prezesem nowo utworzonego Federalnego Sądu Administracyjnego.
Wszyscy sędziowie Trybunału Azylowego wspólnie tworzyli Zgromadzenie Ogólne, które[13] m.in. wybierało członków Senatu Pracowniczego i ich zastępców oraz na wniosek tego Senatu Senat Dyscyplinarny, powoływał i odwoływał Kierownika Ośrodka Zamiejscowego i jego zastępcę oraz przewodniczących izb na wniosek Prezesa, podejmował uchwały w sprawie regulaminu, a także sprawozdania z działalności trybunału.
Trybunał Azylowy dzielił się na izby tworzone w ten sposób, aby łączyć w sobie podobne sprawy[14]. Posiadał on również Ośrodek Zamiejscowy w Linzu[15].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Uzasadnienie do rządowego projektu ustawy o Trybunale Azylowym [online], www.parlament.gv.at [dostęp 2024-02-22].
- ↑ § 28 AsylGHG.
- ↑ Ustawa o Trybunale Azylowym.
- ↑ Verwaltungsgerichtsbarkeits-Novelle 2012.
- ↑ § 61 ust. 1 Asylgesetz.
- ↑ § 9 AsylGHG.
- ↑ Nieobowiązujący art. 144a B-VG.
- ↑ § 2 ust. 3 AsylGHG.
- ↑ Nieobowiązujący art. 129d ust. 2 B-VG.
- ↑ § 6 ust. 1 AsylGHG.
- ↑ § 6 ust. 2 AsylGHG.
- ↑ § 6 ust. 3 AsylGHG.
- ↑ § 7 AsylGHG.
- ↑ § 14 ust. 2 AsylGHG.
- ↑ § 1 ust. 2 AsylGHG.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ustawa o Trybunale Azylowym (Asylgerichtshofgesetz, w skrócie AsylGHG).
- Uzasadnienie do rządowego projektu ustawy o Trybunale Azylowym [online], www.parlament.gv.at [dostęp 2024-02-22].
- Ustawa o azylu w wersji z 2010 r. (Asylgesetz, w skrócie AsylG 2005).
- Federalna Ustawa Konstytucyjna Republiki Austrii w tłumaczeniu polskim w wersji z 2011 r. (Bundes-Verfassungsgesetz, w skrócie B-VG).
- Verwaltungsgerichtsbarkeits-Novelle 2012.