Trombone Shorty

Trombone Shorty
Troy Michael Andrews
Ilustracja
Trombone Shorty grający podczas Satchmo Summerfest (2007)
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1986
Nowy Orlean

Zawód, zajęcie

muzyk (jazz, funk, rap)

Strona internetowa

Trombone Shorty, właśc. Troy Michael Andrews (ur. 2 stycznia 1986 w Nowym Orleanie) − puzonista i trębacz. Wykonuje jazz, funk i rap. Jest młodszym bratem trębacza i lidera zespołu Jamesa Andrewsa, a także wnukiem piosenkarza Jessiego Hilla. Troy Andrews zaczął grać na puzonie w wieku czterech lat, a od roku 2009 koncertuje z własnym zespołem Trombone Shorty & Orleans Avenue.

Życie i kariera[edytuj | edytuj kod]

New Orleans Jazz & Heritage Festival, 1991: "Carlsberg Brass Band" z Danii z udziałem młodego Troya Andrewsa na puzonie

Andrews dorastał w Nowym Orleanie. Zaczął grać w orkiestrze dętej jako dziecko, stając się liderem zespołu w wieku sześciu lat. Jako nastolatek Andrews był członkiem orkiestry dętej Stooges Brass Band, nagrywając z nią[1]. Uczęszczał do New Orleans Center for the Creative Arts (NOCCA).

W 2005 roku Andrews był członkiem sekcji dętej grupy Lenny'ego Kravitza podczas światowej trasy koncertowej (także z grupą Aerosmith).

Sześć tygodni po powrocie wały przeciwpowodziowe w miasteczku uszkodził Huragan Katrina, więc niektórzy z miejscowych muzyków przenieśli się do Austin w Teksasie. Tam Troy nagrał płytę o nazwie Sing Me Back Home w Studio Wire z pomocą producentów Leo Sacksa i Raya Bardaniego. Andrews również wykonywał "Where Y'At" w ramach The Sixth Ward All-Star Brass Band Revue wraz z Charlesem Neville'em z The Neville Brothers.

W Londynie, w lecie 2006, Andrews rozpoczął współpracę z producentem Bobem Ezrinem i U2 w Abbey Road Studios. Związek ten umożliwił Andrewsowi występy z U2 i Green Day podczas ponownego otwarcia nowoorleańskiego Superdome.

Pod koniec 2006 Andrews pojawił się w serialu telewizyjnym NBC Studio 60[2]. NBC wydał wówczas jego darmowy singiel.

Na początku 2007 roku w Nowym Orleanie magazyn muzyczny "Offbeat" przyznał Andrewsowi tytuł Wykonawcy Roku[3]. Zdobył on również wyróżnienie jako najlepszy współczesny Wykonawca Jazzu[3]. Również w 2007 roku przyjął zaproszenie do współtworzenia Goin' Home: A Tribute to Fats Domino.

Od 2009 roku zespół nazywa się Orleans Avenue. Grają mieszankę funku, popu i hip-hopu. Muzycy: Mike Ballard na basie, Dan Oestreicher na saksofonie barytonowym, Tim McFatter na saksofonie tenorowym, Pete Murano na gitarze, Joey Peebles na perkusji, i Dwayne "Big D" Williams na instrumentach perkusyjnych.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Nagrania studyjne[edytuj | edytuj kod]

  • It's About Time, 2003 (w ramach Stooges Brass Band)
  • Trombone Shorty's Swingin' Gate, Louisiana Red Hot Records, 2002 (jako Troy Andrews)
  • 12 & Shorty, Keep Swingin' Records, 2004 (jako James & Troy Andrews)
  • The End of the Beginning, Treme Records, 2005 (jako The Troy Andrews Quintet)
  • Trombone Shorty Meets Lionel Ferbos (jako Trombone Shorty & Lionel Ferbos)
  • Orleans & Claiborne, Treme Records, 2005 (jako Troy "Trombone Shorty" Andrews & Orleans Avenue)
  • Backatown, Verve Forecast Records, 2010 (jako Trombone Shorty)
  • For True, Verve Forecast Records, 2011
  • Say That to Say This, Verve Forecast Records, 2013

Albumy koncertowe[edytuj | edytuj kod]

  • Live at the 2004 New Orleans Jazz & Heritage Festival, MunckMix, 2004 (jako Troy Andrews & Orleans Avenue)
  • Live at the 2006 New Orleans Jazz & Heritage Festival, MunckMix, 2006 (jako Troy "Trombone Shorty" Andrews)
  • Live at the 2007 New Orleans Jazz & Heritage Festival, MunckMix, 2007 (jako Troy "Trombone Shorty" Andrews)
  • Live at the 2008 New Orleans Jazz & Heritage Festival, MunckMix, 2008 (jako Trombone Shorty & Orleans Avenue)[4]

Występy gościnne[edytuj | edytuj kod]

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]