Tricam
Tricam – rodzaj kostki wspinaczkowej produkowanej m.in. przez włoską firmę CAMP.
Historia powstania[edytuj | edytuj kod]
Pierwowzorem dzisiejszych tricamów (jak i friendów) był albo przyrząd asekuracyjny wynaleziony przez rosyjskiego wspinacza Witalija Abałakowa (tzw. krzywka Abałakowa) albo opracowywane w tym samym czasie i zaprezentowane w 1972 przez wspinacza Grega Lowe urządzenie o nazwie Cam Nut[1][2].
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Tricam składa się z mimośrodowej kostki aluminiowej połączonej z pętlą. Jedna z powierzchni kostki ma postać krzywki, naprzeciw której znajduje się ostry dzióbek.
Działanie[edytuj | edytuj kod]
Tricam można osadzić na dwa sposoby:
- mimośrodowo (tzw. aktywny):
Podczas odpadnięcia, obciążenie taśmy prowadzi do obrotu kostki wokół dzióbka i powoduje jej mocniejsze zatarcie, dzięki zwiększającemu się promieniowi krzywki (efekt mimośrodowy).
- na zasadzie klina (tzw. pasywny):
Pozostałe dwie ściany tricama tworzą ostry kąt, dzięki czemu kostkę tę można również osadzić na zasadzie klina - tak, jak osadza się zwykłe kostki typu rocks.
Zastosowania[edytuj | edytuj kod]
Tricamy produkowane są w wielu rozmiarach, można je osadzać w szczelinach o szerokości od 16 do 140 mm. Są bardzo przydatne w poziomych rysach oraz w dziurkach, gdzie trudno jest zastosować inną metodę asekuracji).
Tabela zestawiająca różne rozmiary tricamów firmy Camp:
| Rozmiar | Kolor | Wytrzymałość [kN] | Zasięg pracy [mm] | Ciężar [ g] |
| 0,5 | 9 | 16-28 | 26 | |
| 1 | 9 | 20-30 | 35 | |
| 1,5 | 14 | 26-38 | 50 | |
| 2 | 14 | 29-41 | 55 | |
| 2,5 | 17 | 32-48 | 77 | |
| 3 | 17 | 38-54 | 90 | |
| 3,5 | 17 | 41-60 | 117 | |
| 4 | 17 | 45-64 | 138 | |
| 5 | 22 | 57-89 | 120 | |
| 6 | 18 | 73-105 | 200 | |
| 7 | 16 | 92-140 | 264 |
Porównanie z kostkami mechanicznymi[edytuj | edytuj kod]
Tricamy są prostsze w budowie niż kości automatyczne (np. friendy) przez co są mniej podatne na uszkodzenia i negatywny wpływ piasku (zacieranie się) lub lodu (zamarzanie). Są również lżejsze i tańsze, zachowując przy tym wysoką wytrzymałość. Nie wykazują tendencji do "wpełzania" w głąb rys skalnych. Są łatwe w demontażu i zacierają się rzadziej niż normalne kostki, jednak ich osadzanie jest dużo bardziej kłopotliwe.
Osadzanie tricama[edytuj | edytuj kod]
Osadzając tricama należy zwrócić uwagę, aby stykał się ze skałą możliwie największą powierzchnią krzywki. Należy również używać długich ekspresów aby zminimalizować ryzyko wypadnięcia tricama przy ruchach liny.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Craig Luebben: Wspinaczka w skale. tłumaczenie: Tomasz Kliś. Łódź: "Galaktyka", 2006. ISBN 83-89896-51-6.
- Allen Fyffe, Iain Peter: Podręcznik wspinaczki. Łódź: "Galaktyka", 2003. ISBN 83-87914-09-6.