Traktat z Roskilde

Dania i Norwegia w 1658 r. Na czerwono Halland zajmowany przez Szwecję przez 30 lat na podstawie pokoju w Bromsebro i oddany jej na stałe przez Danię w Roskilde. Na żółto Skania i Bohuslän oddana Szwecji, na fioletowo Trondheim i Bornholm, które zostały oddane Szwecji w 1658, ale zbuntowały się i wróciły pod panowanie duńskie w 1660 roku.

Pokój w Roskilde – zawarty 26 lutego?/8 marca 1658 w Roskilde na terenie duńskiej wyspy Zelandii przez królów: duńskiego Fryderyka III ze szwedzkim Karolem X Gustawem. W istocie był to akt duńskiej kapitulacji w II wojnie północnej. Oddawał on Skanię, Bornholm, Trondheim i wyspę Ven Szwecji oraz zatwierdzał szwedzkie władanie nad Hallandem. Dania zobowiązała się nie przepuszczać przez Cieśniny Duńskie na Morze Bałtyckie żadnych wrogich Szwecji okrętów i miała trwać w przymierzu ze Sztokholmem. Król Szwecji ufny w swą potęgę oraz myślący o odnowieniu unii kalmarskiej – zjednoczeniu Skandynawii, zerwał traktat doprowadzając następnie do pokoju w Kopenhadze.

Warunki traktatu[edytuj | edytuj kod]

  • Oddanie Szwecji kilku duńskich prowincji:
    • Skania (Skåne),
    • Blekinge,
    • wyspy Bornholm,
    • Halland, który od pokoju Brömsebro był okupowany przez Szwecję przez okres 30 lat
    • Bohuslän (Båhuslen), co zabezpieczało Szwecji nieograniczony dostęp do zachodnich rynków.
  • Wyrzeczenie się przez Danię wszystkich sojuszy antyszwedzkich.
  • Dania zobowiązała się blokować wrogie Szwecji okręty przechodzące przez cieśniny na Bałtyk.
  • Przywrócenie księciu Holstein-Gottorp jego posiadłości.
  • Dania musiała zapłacić Szwecji za koszty okupacji.
  • Dania przekazała swoje oddziały wojskowe na potrzeby króla Szwecji Karola X.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Traktat_z_Roskilde&oldid=69292602”