Traktat ateologiczny

Traktat ateologiczny: Fizyka metafizyki
Traité d'athéologie: Physique de la métaphysique
Ilustracja
Autor

Michel Onfray

Typ utworu

filozoficzna

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Francja

Język

francuski

Data wydania

2005

Wydawca

Grasset

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

2008

Wydawca

PIW

Przekład

Mateusz Kwaterko

Traktat ateologiczny: Fizyka metafizyki – książka autorstwa Michela Onfraya, w której poddaje krytyce główne religie monoteistyczne, a także tworzy filozoficzne podstawy zaangażowanego, świadomego ateizmu. Inspiracją dla tytułu jest projekt serii (nazwanej La Somme athéologique – Suma ateologiczna) książek napisanych przez Georges’a Bataille’a, która nie została skompletowana. Sprzedano 200 tys. egzemplarzy. Wkrótce po publikacji ukazały się dwie książki mający być odpowiedzią „L'Anti-traité d’athéologie, Le système Onfray mis à nu” Matthieu Baumiera oraz „Dieu avec esprit: Réponse à Michel Onfray” autorstwa Irène Fernandez. W 2007 ukazało się angielskie tłumaczenie noszące tytuły „Atheist Manifesto: The Case Against Christianity, Judaism, and Islam” (Manifest ateistyczny: Sprawa przeciwko chrześcijaństwu, judaizmowi i islamowi) oraz „In Defence of Atheism: The Case Against Christianity, Judaism and Islam.” (W obronie ateizmu: Sprawa przeciwko chrześcijaństwu, judaizmowi i islamowi). Rok później ukazało się wydanie polskie pod tytułem „Traktat ateologiczny: Fizyka metafizyki” (Warszawa 2008. ISBN 978-83-06-03121-8).

Treść[edytuj | edytuj kod]

W pierwszej części (Ateologia) autor przedstawia i rozwija koncepcję Nietzschego, choć krytykuje jego pogląd na śmierć Boga. Druga część (Monoteizmy) jest analizą struktury trzech religii abrahamicznych, w których autor podkreśla wspólne cechy takie jak niechęć wobec świata materialnego i ciała, przeciwstawianie się postępowi i nauce, mizantropia i antyintelektualizm. Część trzecia (Chrześcijaństwo) podważa historyczność Chrystusa opartą tylko na relacjach z drugiej ręki i dowodzi iż apostoł Paweł opisany tu jako neurotyk i histeryk, wykorzystał postać Jezusa dla swoich celów. W ostatniej, czwartej części (Teokracja) przedstawia powiązania trzech religii monoteistycznych z polityką i największe nadużycia, do których z ich powodu doszło. Wskazuje sprzeczności w ich świętych księgach oraz fakt, że często były używane do usprawiedliwiania zła. Książkę kończy propozycja nowego ateizmu, sekularyzmu, który nazywa postchrześcijaństwem, w którym Bóg i moralność związana z religiami monoteistycznymi jest już przeszłością.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]